Als iets niet lukt voelt dat direct als falen

Ik beloof me zelf elke dag te gaan schrijven. Maar het lukt me gewoon niet.

Als iets niet lukt voelt dat direct als falen.

Terwijl ik normaal een persoon was; wat vandaag niet lukt, lukt morgen wel. Alles kan en niks is teveel.

Er zijn geen gekke dingen gebeurd maar Ik heb echt een vreselijke week gehad.

Waarom? Geen idee dat gaat gewoon zo.

Dat heb je zelf niet voor het zeggen.

Je staat direct verrot op of je staat op en denkt ja vandaag is goed en nog geen half uur later draait dat humeurtje om en slaat in als een bom. Dan ben je gewoon moe, futloos, geen energie, amper de kracht om mezelf aan te kleden en een beetje toonbaar te maken.

Het lukt je niet om het huishouden perfect bij te houden, het lukt niet om je vriendschappen te onderhouden. Besef ik dit? Jazeker, mijn hoofd blijft malen. Ik draag teveel mee in mijn rugzak.

Ik moet nog steeds terug naar dat begin, elke dag denk ik eraan. Maar het frustreert dat het me deze week even niet lukt. Vandaar toch even een update.

Ik ben het zeker niet vergeten, helaas dat zal nooit gebeuren. Maar ook het feit dat ik schrijven moet, vergeet ik niet.

Nu eerst eventjes aan mezelf werken en proberen om elke dag iets proberen te ondernemen. Al is het maar een wandeling.

Zodra het mij even lukt ga ik eraan beginnen.

Dit is ook keer op keer een gevecht en ik word er moe van.

Hoe ik dit kan overwinnen? Ik heb geen idee.

Elke keer als ik die berg opklim donder ik er verder vanaf...

Gelukkig moet ik door voor mijn wondertjes en zijn zij ook mijn lichtpuntjes.... wat als ik dat niet had? Dan zou ik me bed denk niet eens uitkomen..

Binnenkort meer als ik de energie hier voor vind, liefs...