Als een hoofdstuk word gesloten

Overal liggen spullen, ik zucht, waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Terwijl ik verhuisdozen inpak gaan mijn gedachte terug naar 5 jaar geleden.

Onverwachts raakte ik zwanger, R. en ik waren pas 3 maanden samen. Ik slikte geen anticonceptie, we waren voorzichtig rond de vruchtbare periode, 2 keer een bizar korte cyclus dus extra voorzorgsmaatregelen. Ik droomde dat ik de maand erop zwanger zou zijn maar wuifde mijn ''idiote'' droom weg, 2 dagen later had ik mijn menstruatie na een cyclus van 14 dagen. Weer zo'n korte rare cyclus dus. Echter werd ik daarna niet ongesteld, ook niet na de cyclusperiode van de gebruikelijk 26 dagen zoals ik gewend was. Ik dacht aan mijn droom en deed een test: zwanger!

Zijn ouders waren dolblij, mijn ouders ook, maar vooral mijn moeder maakte zich zorgen en uitte dit eerst in boos zijn. We woonden beide nog thuis dus hoe zouden we dit doen? We zouden bij mijn ouders op de zolder gaan wonen en daar een hoekje creëren voor een baby. Ondertussen keken we of we toch niet iets zouden kunnen kopen, een eigen plekje zou toch veel beter zijn, en beide met een vaste baan zou dat makkelijk kunnen.

We vonden een plekje en na een geweldige zwangerschap beviel ik 4 dagen nadat we verhuisd waren. R. was overrompeld door alle veranderingen en ging in zijn coconnetje zitten. Het grootste deel deed ik alleen en hoe harder ik riep dat hij moest helpen en ik hem nodig had, hoe harder ik hem weg joeg. We hadden alleen nog maar frustraties naar elkaar en deden amper nog dingen samen. De relatie strandde. En hoewel M. en ik eerst nog in het zelfde huis als R. zaten bleven de ergernissen aan elkaar en begon M. dat te voelen. Ik pakte mijn spullen en vertrok naar mijn ouders met M.

1,5 Jaar ben ik bezig geweest, vechten met dat waar ik recht op had, door een fout van de woningbouw had ik geen recht op urgentie. Dus met veel doorzettingsvermogen, toch het risico lopen geld kwijt te raken, heb ik urgentie gevraagd en eindelijk na 1,5 jaar bij mijn ouders gekregen! We maakten er ons paleisje van. R. woonde nog steeds in ''ons'' huis en inmiddels met zijn nieuwe vriendin. Een geweldige meid! En hoewel het vreemd voelde voor mij dat er een ander in ''mijn'' huis woonde en ook nog eens regelmatig voor ''mijn'' kind zorgde had ik er vrede mee. M. is gek op haar en de band die ik met R. had verbeterde.

Een half jaar woonde ik in mijn huisje, het was niet groot, maar groot genoeg. Toen P. me ineens de liefde verklaarde, ik pak de roos die hij me vlak daarna had gegeven, en kijk omhoog naar de lamp die P. nog heeft opgehangen voor me. Hoe bizar kan het leven lopen? Waar we eerst gewoon vrienden waren, of nou ja gewoon, we hadden wel een hele hechte band. Zitten we nu in een relatie met een kindje van ons samen op komst.

En terwijl P. de ingepakte dozen naar beneden sjouwt en ze in de auto zet, gevolgd door een kastje enz. Kijk ik nog een rond, zoveel meegemaakt in 5 jaar tijd, zoveel verloren en weer gekregen. Een kracht in mezelf ontdekt waarvan ik niet wist dat ik die had, maar waarvan ik zeker weet dat M. die in me heeft aangewakkerd. Mijn lieve kleine M. die inmiddels alweer zo groot is, die zo relatief makkelijk met de verandering om gaat.

R. staat voor de deur om M. thuis te brengen en verteld dat ''ons'' huis is verkocht! Nog voor het te koop stond was er al interesse en die mensen hebben het koopcontract getekend, hij en zijn vriendin hebben inmiddels ook een ander huis verkocht. Zo'n tijd was ''ons'' huis een obstakel, een onzichtbare doorn in het oog. Het weerhield hem ervan om een toekomst op te kunnen bouwen met zijn vriendin, en bleef voor mij een donkere schaduw op mijn toekomst vormen. En nu worden er ineens 2 hoofdstukken gesloten. De verdrietige en vervelende herinneringen laten we achter in onze oude huizen. De lessen die we eruit geleerd hebben en de fijne herinneringen en gevoelens nemen we mee. We sluiten deze hoofdstukken en gaan vol goede moed aan een nieuwe beginnen.

Ik ben dankbaar voor de band die ik met R. en I. kan hebben, voor hoe ze met M. maar ook P zijn dochter omgaan. Voor hoe we elkaar alle geluk gunnen en gewoon in 1 huis gezellig samen kunnen zijn. Voor hoe we elkaar kunnen helpen. Voor hoe M. in ons leven is gekomen om ons deze lessen te kunnen leren. Voor het nieuwe hoofdstuk waar de eerste regel nog niet geschreven staat.

Ik hoop op weer een mooi hoofdstuk.