8 jaar geleden
Als de energie (ver) te zoeken is…
Ik heb een nieuw dieptepunt bereikt, moe, ongezellig en futloos.
Het lijkt wel een terugkerend ritueel te worden. Energieloosheid. Een paar maanden geleden dacht ik al een dieptepunt bereikt te hebben, maar ik kon nog dieper gaan.
De genadeslag kwam met het overlijden van mijn oma, gecombineerd met het annuleren van de -broodnodige- vakantie, de miskraam van mijn zusje en mijn andere oma die ineens kritiek kwam te liggen.
Vlak voor deze ellende was ik gaan nadenken over mijn werk en wat ik wilde. Ik was tot de conclusie gekomen dat ik er niet heel gelukkig meer van werd. Dat ik in de vakantie ging nadenken en knopen door zou hakken zodat ik een gezonde werknemer zou blijven. Ook was ons huis verkocht en zouden we actief gaan zoeken. Met twee kinderen op sleeptouw en een hele lange wensenlijst. Gewoon een paar life events, geen probleem toch?!
En toen ineens de ellende. Verdriet bij ons, bij mij. Twee kinderen helemaal van de rit. Een peuter omdat ze alle emoties feilloos leek op te pikken. Een dreumes omdat hij uit zijn ritme gehaald werd door alle gebeurtenissen. De nachtrust die toch al zo beperkt was, was ineens bijna niet meer te bekennen.
Een aantal weken sleepten zich voort. Vechtend met emoties, vechtend met slapeloze kinderen, vechtend tegen de slaap en tegen mezelf. Een Luctor et Emergo. Steeds weer.
Brussel ging aan mij voorbij, mijn eigen kleine wereldje was genoeg om mee te dealen. Niet dat ik niet bad, voor Brussel, voor mijn kinderen, voor ons gezin, mijn zusje en mijn oma. Voor rust in mijn hoofd en in mijn wereld.
Langzaam keert de rust weer. Nog even en we gaan -hopelijk nu écht- op vakantie. Ik heb het nodig. Even weg van hier. Ik ga weer dromen, weer creëren en vooral vertrouwen hebben in de Hand die mij leidt.
TessK
Het is ook niet niks wat je allemaal te verduren hebt, van mij een hele dikke knuffel. En dat alles maar weer snel weer 'normaal' mag zijn.
Henrike Laning
Geef ook gewoon aan jezelf toe dat het veel is. Natuurlijk is iedereen van slag, jij dus ook! Ga niks forceren en probeer jezelf af en toe te ontzien. Neem rust als het kan en sta stil bij wat er is gebeurd. Het is gewoon heftig allemaal. Ik hoop dat de vakantie je goed zal doen en weer rust in je gezin brengt. En logisch dat je nu even genoeg aan jezelf hebt.
Annemiek2
Het komt goed, als het niet vandaag is dan wel morgen of de komende week (bij wijze van spreken). Dan heb je je energie weer terug en kun je weer verder. Ook hier kan mijn zoontje mij feilloos aanvoelen en dat is soms best wel lastig. Ik hoop dat je energie kunt halen uit je vakantie en dat je kinderen dan ook heerlijk genieten. Het ritme zal dan waarschijnlijk wel even op zich laten wachten maar als je weer de energie hebt kun je er vast ook weer beter tegen.Tot die tijd heel veel sterkte met alles en een knuffel van hier. Vooral met alle verdriet en tegenslag.
elke1989
He bah! Vervelend allemaal! Het is moeilijk om weer uit zo'n spiraal te klimmen. Ik hoop dat het jou lukt. xxx