Als borstvoeding geven niet goed lukt..

Ik had het al helemaal uitgedacht. Ik zou de eerste 3 maanden volledig borstvoeding geven en daarna een combinatie van borst en flesvoeding. Ik had 2 informatiemiddagen gevolgd en zag het als de beste start voor mijn kind. Dat dit ook wel eens anders kon lopen had ik toen niet bedacht..

Ik lig in het ziekenhuis, heb net een keizersnede gehad en heb nu voor het eerst mijn lieve baby op de arm. Wat een schatje is het. Heerlijk! Mijn ouders komen mijn zoontje bewonderen en dat wordt het tijd om hem aan te leggen. Op de informatiedagen had ik dit geleerd dus hing ik zelfverzekerd mijn baby aan mijn borst. Hij leek wel  wat te drinken maar ik had al snel door dat er niet echt veel gebeurde. Na even aanmodderen toch maar hulp gevraagd. Al knijpend in mijn borsten kwamen we tot de conclusie dat de voeding totaal niet op gang was. Kolven dus. Het liefst zo vaak mogelijk. Naast dat kolven niet fijn voelt kwam er ook nog niks uit. Daarnaast had ik net een lange dag achter de rug die eindigde in een keizersnede, ik was dus kapot! Eerst dus maar slapen.

Een aantal uur later heeft mijn zoontje honger. Ik word weer "geholpen" met de voeding. Ze knijpen zo hard in je borst dat je borst erg pijnlijk aanvoelt. Maar het ergste is nog dat ze mijn zoontjes gezicht in mijn borst drukken net zolang tot hij drinkt. Dit vond ik als moeder hartverscheurend om te zien. Mijn zoontje had erge honger maar kon op de een of andere manier niet goed drinken. Als de zuster hem op mijn borst drukte probeerde hij te drinken maar als hij door kreeg dat hij geen melk kreeg begon hij te krijsen. De zuster drukte hem al krijsend weer in mijn borst. Ik had het idee hij echt honger had maar hij mocht maar het minimale aan kunstvoeding. 

Aan het einde van deze dag ben ik helemaal kapot. Ik heb ontzettend medelijden met mijn zoontje omdat hij zo'n honger heeft en doen mijn borsten gigantisch zeer van het kolven en knijpen. Huilend bespreek ik dit met mijn man, hij geeft aan dat ik moet doen waar ik mij goed bij voel. Ik besluit om het nog even te proberen. De volgende dag gaat het de hele dag op diezelfde manier door. Ik kan niet goed genieten van mijn zoon omdat ik zie dat de borstvoeding hem frustreert. Ondertussen hebben wel 5 zusters het met de borstvoeding geprobeerd en wordt er zelfs een lactatiekundige bijgehaald. Ze concludeert dat er niks mis is met zijn tong en mond en dat ze ook niet weet waarom het drinken niet goed gaat. Ik probeer voorzichtig aan te geven dat ik misschien over wil gaan op flesvoeding en dit wordt in het ziekenhuis totaal niet geaccepteerd. Op dit moment laat ik alles maar over mij heen komen omdat ik mij erg labiel voel en het idee heb dat het ziekenhuis wel weet waar ze mee bezig zijn. Op deze manier gaan we nog een dag verder tot ik naar huis mag.

Eenmaal thuis leg ik het borstvoedingsprobleem uit aan de kraamverzorgster en ze geeft aan dat ik moet doen waar ik mij prettig bij voel. Eindelijk iemand die naar mij luistert. Ook leggen we mijn zoontje samen aan en concluderen we dat het voor mij en mijn zoontje erg frustrerend is. De volgende dag hak ik de knoop door, ik ga over op kunstvoeding. Als mijn eigen huisarts later aangeeft dat een baby veel meer heeft aan een vrolijke, stabiele moeder dan aan een gefrustreerde moeder die borstvoeding geeft weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt. 

Voelde jij ook de druk bij jou keuze van voeding? Zou jij het de volgende keer anders doen?