Snap
  • Mama
  • Relatie

Alleen van mij en van niemand anders

Steeds dieper zinken in de oceaan, waar het steeds donkerder word en moeilijker word om naar boven te zwemmen voor wat adem.

Vrijdag is eigenlijk heel normaal verlopen, met de kinderen geshopt, boodschappen gedaan en thuis nog wat opgeruimd. Die avond is rustig verlopen. Maar de twee dagen die zouden volgen maakten mij angstig. We hadden een gesprek gehad met een behandelaar, die kon pas iets na het weekend voor ons betekenen. Heel vervelend als men niet ziet dat ik echt gevaar loop en niet inzien hoe erg de situatie is. Maar in Nederland moet het eerst op het nieuws komen of een overlijdens bericht in de krant voor er actie word ondernomen. Hij zegt ons nog, nja je vrouw komt het weekend wel door maar hoe zit het met jou ? ". Ik dacht bij mijzelf hij komt het weekend wel door maar ik ?.

 Die zaterdag en zondag wil ik niet eens vertellen wat er gebeurd is. Ik laat het voor mezelf, iets wat mee gaat in mijn graf en waar geen ziel over zal horen. Ik had graag om hulp willen bellen maar ik heb helaas geen telefoon omdat dit niet mag. Ja ik hoor jullie denken, maar ik ga er niet in mee... Ik denk dat die situatie mij getekend heeft voor de rest van mijn leven en wellicht komt ik hier ook nooit meer boven op. Het beeld spookt nog door mijn hoofd en nog elke keer voel ik mijzelf eerder dood dan levend. Ik voel mij net een zombie, iemand die leeft maar eigenlijk voor de dood is achtergelaten. Net een oud vrouwtje van 90 die met open armen wacht op de dood. Maar dan heb ik die kleine zonnestraaltjes om me heen, die mij laten lachen, die me knuffelen en weer een warm gevoel geven. Ik hou toch zoveel van ze ! Wat zou ik zonder ze moeten. Ik ben elke dag maar vroeg mijn bed ingekropen, samen met de kinderen dicht tegen mij aan, want de energie heb ik niet en de wil om wat te doen al helemaal niet. Hopend op die maandag, hopend op die opname die mij weer even wat energie kan geven, een boost waarmee ik weer even vooruit kan.

Wat ben ik jaloers op jullie die over leuke dingen schrijven, jaloers op sommige met hun gelukkige leven, hand in hand al is het samen boodschappen doen. Want voor sommige is het niet meer vanzelf sprekend. Ik weet dat een vriendin van mij contact met mij zoekt, maar nee in mijn leven heb ik geen ruimte voor vrienden. Ik weet niet wat ik met ze zou moeten bespreken, want ik ken niets anders dan ellende en pijn. En ik wil dat de mensen om mij heen besparen. Dan maar zelf door deze bittere tijd heen, zonder ouders en familie. Zeg nou eerlijk wie wil ik nou opzadelen met mijn problemen ?

Lieve God, ik weet dat je daarboven bent en dat dit alles zeker een beproeving is of een straf voor wat ik ooit gedaan heb. Misschien pak ik het wel allemaal verkeerd aan, maar in u heb ik vertrouwen want in de mensheid ben ik mijzelf verloren.

En toen sprak hij met mij, dat het hem speet van wat hij mij die nacht heeft aangedaan, en de woorden die erna kwamen maakte mij bang en verdrietig. Ik voelde mij geketend net als een slachtoffer die al jaren onder dwang vastgehouden werd tegen haar wil. Je bent van mij, en van iemand anders zul je nooit zijn ! Ik weet nu waarom sommige mensen die ontvoerd worden wel de kans krijgen om te ontsnappen maar verstijfd van angst niet durven te vluchten. " Als je ooit wat gedaan hebt, als je ooit vreemd gegaan bent dan heb je daar nu voor geboet", zei hij. "Jij bent en sterke vrouw, maar niet sterker dan dat ik ben", ik hou heel veel van je en het spijt me van alles wat ik je aangedaan heb". Ik ben bang dat ik een dag echt door draai en hem belaag met een wapen en hem zijn vrijheid af neem zoals hij dit al jaren van mij heeft afgepakt. Maar dan zie ik die kleintjes weer voor mij en bedenk ik mij dat ik altijd nog kan onderduiken !

8 jaar geleden

Er zijn meer mensen die veel aan hun hoofd hebben en dan kunnen dingen wel eens verkeerd aankomen of opgeschreven worden. Het kost moed om je excusses aan te bieden en ik vind het dapper dat je dat gedaan hebt. Ik hoop echt dat die langdurige opname gaat werken en dat hij het gaat volhouden. Ik geloof gelijk dat het voor jou en hem heel moeilijk zal gaan zijn. Voor jou zeg ik houd vol en blijf achter je beslissing staan. Zorg ook dat je bij iemand even kan uitrazen als het even tegen zit. Heel veel sterkte de komede weken en wees voorzichtig.

8 jaar geleden

pff annemiek, als ik iets wil dan is het wel iemand pijn doen. Maar schrijven dat ik iemand anders de schuld geef terwijl ik dat nergens neerzet heeft mij ook flink geraakt. Ik had die opmerking over gelukkig leven niet moeten maken, en het spijt me dan ook echt.. maar goed dat ik vervolgens voor zielig word uitgemaakt maakt het dan ook niet veel beter. Maakt mij niet uit de een zal mij mogen de ander niet, ieder zo zijn ding.. in ieder geval bedoelde ik het niet op die manier. en ja lieve Annemiek, ik wil echt weg maar binnenkort volgt er een langdurige opname, dus deze komende twee weken kan ik nog wel even op mijn tanden bijten. Ik weet dat er weken van rust aan zitten te komen... Laat ik dat maar voor lief nemen...

8 jaar geleden

Ik hoop het ook voor je en tot die dag blijf ik aan je denken. Sterkte... ik zal af en toe wat kracht naar je toe sturen ;-)

8 jaar geleden

Dank je Joycies voor je reactie, dit waardeer ik zeer. Ik hoop dat ik snel kan schrijven dat er een oplossing is gekomen, en anders zal het toch de oplossing zijn die jij omschrijft.