All the single... mommy's

Ja, ik val maar meteen met de deur in huis! Naar mijn idee is dit namelijk nog steeds een beetje een taboe onderwerp. Laat ik mijzelf eerst even voorstellen:

ik ben Rowena, 32 en moeder van het leukste zoontje van de wereld (wie niet) Elijah, nu 7 maanden oud.

Toen ik er ruim een jaar geleden achter kwam dat ik ongepland zwanger was, kon mijn partner hier niet achter staan. Voor mij was het echter meteen duidelijk; dit kleine wondertje in mijn buik hoorde bij mij. Na een intense en nare periode, veel gesprekken met lieve vriendinnen en zelfs met professionals heb ik letterlijk en figuurlijk de deur dichtgedaan en ben ik er alleen voor gegaan.

Hoewel ik veel lieve reacties heb gehad en fijne familie en vrienden om mij heen heb die ons erg steunen, merk ik ook dat ik regelmatig verbaasd word aangekeken of dat er aannames worden gedaan. Dit begon eigenlijk al bij het bezoeken van kinderdagverblijven.

Ondanks aan te hebben gegeven dat ik alleen ben, bleef er steevast gevraagd worden naar ‘’onze’’ voorkeuren en hoe ‘’wij’’ het wilden gaan doen. Met al die hormonen kan zoiets kleins heel vervelend overkomen. Ik kan nog wel meer voorbeelden bedenken, maar eigenlijk maakt het voor mij ook niet uit. Ik benoem het, omdat het mij blijft opvallen hoezeer alles is ingericht rondom het standaard plaatje van een gezin.

Als ik terugkijk op mijn zwangerschap, pittige maar mooie bevalling en dit eerste halfjaar als mama ben ik vooral heel trots op ons. Tuurlijk, na de zoveelste gebroken nacht zit ook ik er weleens doorheen. En verhuizen met een baby die rond die periode besluit dat doorslapen er niet meer bijhoort, zal ik niemand aanraden. Maar als Elijah dan naar mij lacht, ben ik alles alweer vergeten.

Verder kijk ik graag vooruit: een nieuw huisje, een nieuw plekje voor ons samen!

Leuk als je met ons meekijkt @byrow.marley!