Al sinds de geboorte extreem vermoeid (deel 4)

Jeetje wat gaat de tijd snel. De laatste weken zit de vermoeidheid weer iets meer in een downspiraal waardoor ik overdag met m'n meisje bezig ben en 's avonds kapot ben en geen zin meer heb om te bloggen.

Ik ben inmiddels aangemeld bij het Nijmeegs Kenniscentrum Chronische Vermoeidheid. De huisarts heeft zonder boe of bah een verwijzing geschreven. En m'n verzekering heeft ook akkoord gegeven en ik krijg zelfs m'n reiskosten vergoed. Ik was gelukkig zo slim om zelf wat onderzoek te doen voordat ik de verzekering belde. Want anders hadden ze me nooit op de hardheidsclausule gewezen die er voor vervoer bestaat.

Na m'n aanmelding kreeg ik vragenlijsten per mail gestuurd. Een hele reeks aan vragen over uit een lopende onderwerpen. Het hardst moest ik lachen om de depressielijst. Dat staat er natuurlijk niet bij, maar die heb ik zelf al vaker in gevuld of in moeten vullen dus dan herken je die wel. Maar waarom moet ik juist om deze lijst zo lachen?

Deze lijst herinnert me aan m'n periode dat ik depressief was. Eind 2012 tot half 2013 heb ik op 5 verschillende momenten te maken gehad met verlies variërend van dichtbij tot wat verder weg. November sprong het zusje van een hele goede vriendin voor de trein. December lieten we onze eerste hond inslapen. Februari eindigde onze eerste zwangerschap na 7 weken in een miskraam. April overleed onze buurman en juni onze oudtante met wie ik een speciale band had. Ik verloor mezelf in m'n werk. Stoppen kon ik niet omdat ik ergens wel wist dat alles dan zou ontsporen. Maar zoals het gaat bij de ontkenning van een depressie, het werd alleen maar erger. Tot ik in november zelf online een test deed en in huilen uitbarste omdat de uitslag me vertelde wat ik eigenlijk al wist. Na 3,5e maand therapie te hebben gehad ging het weer super. En tadaaa als beloning was ik weer zwanger.

Oeps ik dwaal af ;)

Ik moest lachen omdat ik nu zeker niet ben waar ik toen geweest was. Ik kan trots en vol zelfvertrouwen zeggen dat het op dat punt goed gaat. Nouja oké eerlijk is eerlijk m'n gemoedstoestand wisselt razendsnel en soms voel ik me echt diep in de put en hopeloos. Maar ik geniet! Iets wat je met een depressie echt niet kan. Ik geniet van m'n meisje die heerlijk haar ding doet en met een grote lach de wereld ontdekt en dingen leert. En zolang ik daar van kan genieten en het me vrolijk stemt weet ik dat het goed zit. De negatieve gedachten verdwijnen wel weer en uiteindelijk heb ik ook m'n depressie overwonnen. Het zou zo fijn zijn als ook dit over is en ik eindelijk weer eens echt mezelf kan zijn en me als mezelf kan voelen. Maar uiteindelijk zal ook dit over gaan, daar houd ik me aan vast.

Voor nu wachten we braaf de uitnodiging voor Nijmegen af, wat nog een aantal weken op zich zal laten wachten