Aandacht verdelen over mijn mannen

We zijn weer 7 weken verder, 7 weken verder in ons gezin van 4. Heerlijk vind ik dat, tussen mijn jongens zitten. Ik moet zeggen dat ik ook liever zou werken tussen alleen maar mannen, dan alleen maar vrouwen. Ik hou wel van slappe klets en dat roddelen is dan niet zo. Maarja, eenmaal in de kinderopvang is dat niet haha.

Ik had altijd al het gevoel een jongensmama te mogen worden, en die droom is voor mij nu uitgekomen. Heerlijk, echt heerlijk. Maar soms vraag ik mezelf af of ik het wel goed doe.. 

Mijn vriend werkt veel en dus moet ik overdag alleen voor de kindjes zorgen. Wanneer ik dadelijk weer ga werken gaan ze een dag naar de dagopvang en een dag naar oma. 

Bix heeft natuurlijk het eerste jaar veel aandacht gehad, daar kon ik de focus op leggen. En omdat ik vervroegd met verlof moest heb ik veel tijd met hem alleen doorgebracht en daar moest ik nu wel even tussen schakelen. Even snel naar monkeytown, of even snel naar de winkel, even snel ergens heen gaat niet meer met 2 kiddies. Dus stiekem kijk ik er ook wel naar uit dat ze dadelijk wat groter zijn beide, dan kan ik NOG meer gaan genieten!!

Ik heb echt een sterk gevoel dat ik iedereen evenveel aandacht moet geven, ik wil het goed doen. Goed doen voor mijn vriend en voor de kids. Ik wil niet dat ze iets tekort komen, in de zin van liefde. Wanneer ik bijvoorbeeld met Bix aan het spelen ben, en Dem in de box ligt, denk ik dat Dem gelijk iets tekort komt. Dus loop ik weer naar hem, en praat ik tegen hem. Zodat ik niemand vergeet.. Wanneer ik met Dem bezig ben of boven ben met hem. Betrek ik Bix er ook bij zodat we een eenheid zijn en elkaar alle liefde kunnen geven. (nu ik dit typ, snap ik wel dat ik nooit stil kan zitten haha).Elke avond ga ik een half uurtje samen met Bix fietsen, of naar de speeltuin, even samen met zijn 2e. Op donderdag heb ik nu Dem helemaal voor mij alleen wanneer Bix naar het kdv is, daar geniet ik nog even van zolang ik verlof heb. 

Mijn vriend en ik proberen elke avond samen even op de bank te zitten, maakt niet uit hoelang het is, 5 minuten of een half uur. Even samen tot rust komen, even kletsen over de dag en de kinderen, filmpje kijken of zijn ingegroeide baardhaartjes eruit trekken, elkaar een nekmassage geven, hij die mijn haren kamt, etc. Heerlijk, even dat momentje samen met hem. Wanneer ik een pittige dag heb gehad met de kindjes ben ik soms ook niet makkelijk naar hem toe. Ik ben dan zo blij als hij thuis is, en even iets aan hem kan overgeven. Maarja, hij is dan natuurlijk ook moe, dus kan ik het hem niet kwalijk nemen. Maarja, wij zijn 1 team samen, dus dat kibbelen kunnen we zeker aan!! En zolang de kids op zijn gaat alle aandacht naar hun. 

Slaat eigenlijk nergens op, maar ik merk nu ik kinderen heb het zo ontzettend belangrijk is voor je kinderen om liefde te voelen van je ouders. Ik heb zelf gelukkig wel een fijne jeugd gehad, maar het woordje; 'Hou van jou' of een knuffel of een kus was niet vanzelfsprekend in ons gezin. Ik heb het nooit gemist, totdat ik kinderen kreeg. Dus misschien ben ik nu zo overdreven? 

Bix en Dem horen 200x per dag het zinnetje; 'Hou van jou'. Schatje, poepje, scheetje, knapperd, dikkop, poppetje, jij bent de besteeeeee, laf you. En mijn vriend? Die luistert gewoon naar alle woordjes die ik roep haha.. En ik hoop echt oprecht, dat zij over 20 jaar met hun gespierde armen mij nog een dikke knuffel en een kus geven. Dan is dat stukje bij ze blijven hangen wat ik zo belangrijk vond .. 

Herkennen jullie dit ook in jezelf, of van vroeger? Was toen de opvoeding anders? Ik weet het niet, maar 1 ding weet ik wel, ik ben trots op mijn mannen!!!

Liefs Merlin