Aan wie vertrouw je je kind toe?

Als studerende moeder is het niet altijd even makkelijk om je tijd in te delen. In Sem zijn eerste levensjaar viel het voor mij nog makkelijk te combineren, maar naarmate hij ouder werd begon ik in de problemen te raken en werd het vaak nachtwerk. Ik merkte dat ik nergens mijn volledige aandacht meer voor had en daardoor alles veel trager en afweziger gebeurde. Als ik met Sem speelde dacht ik aan mijn schoolwerk wat nog klaar lag en andersom. Ookal was de keuze niet makkelijk, het was tijd om ons te gaan oriënteren op kinderopvang. Maar waar let je op als je beslist aan wie je de zorg voor je dierbaarste bezit overdraagt?

Voor mij als student was flexibiliteit het eerste waar ik naar op zoek was. Iedere drie maanden verandert mijn rooster en daarmee ook de dagen dat ik opvang nodig heb. Een jaar lang vastzitten aan dezelfde dag was voor mij dus geen optie. Verschillende kinderdagverblijven bieden een flexibel contract aan. De uurprijs is hierdoor wat duurder, maar je kunt je dagen een maand van tevoren vrij inplannen. Ideaal met tentamens en wisselende roosters. Daarnaast wilde ik ook graag dat de haal en breng uren niet streng gereguleerd werden. Sem is nogal een slaapkop en als ik een dag thuis studeer vind zowel ik als zijn humeur het vervelend om hem wakker te moeten maken om naar de opvang te gaan.

De Smallsteps locatie bij mij in de buurt bood een flexibel contract aan en dus ben ik daar op gesprek gegaan. Omdat ik Sem zijn eerste levensjaar vrijwel iedere dag met hem had doorgebracht was loslaten nogal een dingetje. Wat ik dus ook belangrijk vond was dat ik op de hoogte gehouden werd van de dagelijkse gebeurtenissen en zijn ontwikkeling op de opvang. Bij Smallsteps doen ze dit door middel van een dagverslag in de Ouderapp. Aan het begin van de middag ontvang je dit en voor mij is dat iedere keer weer een fijn momentje. Een foto of stukje tekst waarin ik lees hoe hij het naar zijn zin heeft, of hij goed slaapt en eet is toch de geruststelling waar je als moeder soms naar verlangt. De app zorgt er ook voor dat je laagdrempelig een berichtje kan sturen met een vraag en ook het inplannen van de dagen verloopt makkelijk en snel.

Voordat je een opvang uitkiest weet je natuurlijk nooit hoe het contact met de leidsters gaat verlopen. Gelukkig is dat bij mij erg goed. Ik heb het idee dat ze Sem echt kennen en goed weten hoe ze hem op zijn gemak moeten stellen. Met het brengen en halen maken we altijd een gezellig praatje en zo blijf je toch op de hoogte. Toen Sem afgelopen maand twee werd ben ik langsgegaan voor een voortgangsgesprek. Daaruit bleek dat, op wat verlegenheid na, Sem niet veel anders is op de opvang dan thuis. Toch fijn om te weten.

Terug naar mijn oriëntatiefase, de grootte van de groep vond ik ook van belang. Als ik aan een opvang dacht, dacht ik vooral aan veel rondrennende kinderen en chaos. Geen fijne plek voor een 1-jarige die nog maar net komt kijken. Als ouder wil je natuurlijk dat je kind voldoende aandacht krijgt en ook nog enigszins in het gareel gehouden wordt, zodat je niet na een dagje opvang weer dagen bezig bent met heropvoeden. Om deze reden wilde ik niet een te grootte groep. Zo kunnen de leidsters hun aandacht goed verdelen en ben je meer het mens dan nummertje zoveel. Bij Sem zijn er twee verschillende groepen van 0 tot 4 jaar, soms spelen ze samen, maar er is ook genoeg een op een aandacht voor de kinderen.

Als je in de ene groep zit krijg je niet opeens leidsters uit een andere groep. Nog iets wat ik belangrijk vond want wennen was voor Sem niet makkelijk. Hij is een paar ochtenden weg geweest en het afscheid nemen was keer op keer dramatisch. Met pijn in mijn hart liep ik de deur uit en ik kon niet wachten tot ik hoorde dat hij vrij snel weer rustig was geworden. Omdat hij vaste leidsters heeft zie je dat hij nu veel makkelijker afscheid neemt en erg vertrouwd met ze is.

Van tevoren had ik hier niet bij stil gestaan, maar in mijn gesprek kwam naar voren dat luiers en voeding inbegrepen waren. Het lijkt me erg onhandig als dit niet het geval is en je dit iedere keer zelf mee moet slepen. Ik ben vegetarisch, maar heb er bewust voor gekozen dat Sem buitenshuis eet wat de pot schaft. Dat was dus geen probleem. Ze hebben bij Smallsteps het voedingsprotocol aangepast op de richtlijnen van het Voedingscentrum en eten dus zoveel mogelijk gezond. Fijn, want dit doe ik thuis ook. Met speciale dieetwensen houden ze rekening. Sem heeft bijvoorbeeld last van koemelkallergie en krijgt dus, net als thuis, soyamelk.

Ik hoop dat ik jullie een kijkje heb kunnen geven in welke afweging ik gemaakt heb voordat ik de juiste kinderopvang voor Sem gevonden had. Voor mij is de keuze gevallen op Smallsteps en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad. De eisen zullen voor iedereen weer anders zijn, maar vertrouw vooral op je gevoel, die vertelt je vaak het juiste. 

Deze blog is geschreven in samenwerking met Smallsteps.