8 maanden verder, hoe gaat het nu met mij?

Wanneer je nu op mijn instagram zou kijken zie je allemaal mooie plaatjes van onze reis naar Bali, prachtig ziet het eruit. En dat was het ook echt! Maar achter die mooie plaatjes schuilt natuurlijk veel meer. Hoe gaat het nu eigenlijk echt met mij? 

De afgelopen twee weken heb ik wegens persoonlijke redenen thuis gezeten. Het thuis zijn samen met Jasmijn heeft mij goed gedaan. Ik vond eindelijk de tijd en de rust waar ik eigenlijk al maanden naar verlang. De tijd en de rust om eens goed na te denken. Na te denken over wanneer en wat er nou eigenlijk precies mis gegaan is. De afgelopen maanden zat ik namelijk niet lekker in mijn vel. Ik voelde mij regelmatig down, had veel last van stemmingswisselingen en kleine paniekaanvallen. De kleinste dingen kunnen voor mij een trigger zijn waarna ik een soort van kortsluiting krijg in mijn hoofd. Het waarom ben ik nog niet helemaal over uit. Wanneer je als buitenstaander naar mijn leven zou kijken, zou ik namelijk helemaal niks te klagen hebben. En toch voel mij zo. Ik denk dat het vooral de hoeveelheid prikkels zijn die ik binnen krijg, mijn hoofd die constant maar blijft malen en dat ik de dingen wil doen zoals ze “horen” te gaan in plaats van naar mijn gevoel te luisteren. Bijvoorbeeld Jasmijn gaat al vanaf begin af aan ergens tussen 8 en 9 slapen. En word dan ook rond die tijd 12 uur later wakker. Dit ritme is er op natuurlijke wijze zo ingegroeid. Het gaat prima zo, zij haalt genoeg slaap en ook wij kunnen een klein beetje uitslapen. Het past ook gewoon bij ons leven op dit moment. En toch komt elke keer weer dat stemmetje die zegt “ja maar moet ze niet gewoon om 7 uur naar bed? Zoals alle andere kindjes?”. Dus eens in de zoveel tijd start ik weer de discussie. En zo zijn er nog wel 10 andere dingen. Vermoeiend is het en nergens voor nodig. Daarnaast is dat constante getwijfel en geklaag ook niet goed voor je relatie.

Maar goed, ik zit nu dus even thuis en ik merk gelijk dat ik mij weer minder vaak down voel. Weer de ruimte heb om van dingen te genieten. Wanneer je mij op instagram volgt heb je misschien wel voorbij zien komen dat ik ontslag heb genomen. Na deze twee weken vrij moet ik nog 2 weken werken tot mijn laatste werkdag. Ik ben benieuwd hoe deze twee weken gaan zijn. Want eerlijk is eerlijk, dat ik mij nu na twee weken thuis weer wat beter voel betekent niet dat ik er weer helemaal ben. Maar het laat mij wel zien dat ik voor mij de beste beslissing heb gemaakt. Een beslissing waar ik toch echt een tijd over na heb moeten denken, dus dat het zo uitpakt is fijn. Hoelang ik stop met werken, dat weet ik nog niet. Dat kunnen een paar maanden zijn maar het kan ook dat ik snel weer aan het werk ga wanneer ik een baan vind waarvan ik denk dat het echt goed bij mij en mijn behoeftes past. Ik gun mijzelf op dit moment de rust om daar naar opzoek te gaan. Dat het geen winkelwerk meer word is een ding wat zeker is, de hoeveelheid prikkels die je daar op een dag binnen krijgt en de hoeveelheid mensen die je voorbij ziet komen zijn mij gewoon net wat teveel.

Bedankt voor het lezen,

Liefs Kim