#8 Het leven na een verlies

Natuurlijk doe ik mijn best en zorg voor Niméa, maar het leven is niet meer zoals het was. Ik word nooit meer zoals ik was, er zit een gapend groot gat in mijn hart dat niemand kan opvullen. Ik voel me schuldig naar Niméa, zij verdient dit niet. Ook voor Gavin is het zwaar.

Uiteindelijk dmv medicatie, therapie en emdr ga ik me wat beter voelen. Gavin en ik gaan ook samen praten over alles. Delen ons verdriet. Dat lukte me in het begin niet.

Heel langzaam begint de lucht iets op te klaren. Ik ga zo vaak als het kan de deur uit met Niméa. Samen op stap. Het doet ons beide goed. Voor haar wil ik vechten.

Het verdriet en het gemis blijven aanwezig.

In februari 2011 word onze lieve Niméa alweer 2 jaar. Het is zo'n heerlijk peutertje. We zijn zo dankbaar dat ze in ons leven is.

Lichamelijk gaat het ook steeds beter. De rest klachten na hellp zijn echt behoorlijk. En we beseffen maar al te goed dat ik door het oog van de naald gekropen ben.

We hebben dit jaar meerdere gesprekken met artsen en specialisten, over het overlijden van Meadow en de oorzaak daarvan. Het hellp syndroom en kans op herhaling. Het is keer op keer confronterend maar ook fijn om te horen. Er zijn geen fouten gemaakt, ik had niets kunnen doen. Het is pech. Niemand had voorzien dat de situatie ineens zo rap zou verslechteren. En zolang het enigszins stabiel was wilden ze Meadow zo lang mogelijk in mijn buik houden uiteraard. Ik heb me ook lang schuldig gevoeld over dat ik niet iemand geroepen had toen ik Meadow niet meer voelde bewegen die avond voor de bevalling. Maar ze was ook klein en ik was al verzwakt, ik wist zelf ook niet zeker of het echt zo was of dat ik gewoon vergeten was of ik haar wel of niet gevoeld had. Hoe dan ook, de artsen vertelden me dat het niets had uitgemaakt. De placenta was al aan het loslaten en dan gaat het zo snel. Als je niet op tijd bent word het dus fataal.

Zo half 2011 begint het bij mij best te kriebelen voor een kindje. Ik gun Niméa zo graag een speelkameraadje. Gavin is er ook klaar voor dus we besluiten er voor te gaan. Gewoon ontspannen en we zien wel hoe het loopt. Gezien onze eerste 2 zwangerschappen die behoorlijk spontaan kwamen denken we niet dat het lang zal duren. Maar wachten duurde langer dan verwacht...