7maart een bepalende dag

Zoals bekend was mijn schoonvader in het ziekenhuis belandt.
Hier is hij na een tijd uit ontslagen en net voor zijn ontslag was nog een test gedaan.
De uitslag van deze test zou op een ander moment komen,
maar hij was in elk geval goed genoeg om naar huis te gaan.
Or so we thought.....

Mijn verloofde is de persoon die het dichtste bij woont,
hierdoor gaat hij mee naar alle onderzoeken en gesprekken.
Mijn schoonvader is bij wijze van spreken, bij de uitgang van het ziekenhuis alweer vergeten
wat er 10minuten daarvoor in het gesprek gezegd werd.

Ze zaten vervolgens dus te wachten op de uitslag van de test.
Mijn lief was enigszins gerustgesteld door mijn schoonvader, dat het allemaal beter ging..
Toen de arts begon te vertellen. kruimelde de wereld van lief een beetje uit elkaar.
Het is helemaal NIET goed.
Er is een best aanzienlijke kans dat het longkanker (of iets in die richting gaat zijn)
aangezien mijn  schoonvader te zwak is voor chemo, zou dat betekenen
dat die uitslag, betekend dat hij de strijd al bij voorbaat heeft verloren.
Het is niet zeker, maar de arts liet doorschemeren dat ze er wel echt rekening mee houden.
Er zit behalve vocht namelijk "iets" anders achter zijn longen.
Wat het is, is het grootste geheim tot nu toe.

29februari krijgt hij vanaf 7uur sochtends allerlei onderzoeken.
En ik ben bang, zo ontzettend bang.
We weten niet wat het is, en wat er aangedaan kan worden.
We weten dat hij aan de lopende band longontstekingen heeft,
en dat is al iets wat de artsen zorgen baart.

7maart krijgen we de uitslag, en 1 ding is zeker.
Vanaf die dag wordt alles anders.
Wat het ook is. Positief gaat het nieuws niet zijn.
Daar zijn de artsen ons nu al op voor aan het bereiden.
Ik ben zelf 10maart jarig, maar heb wel al aan iedereen laten weten,
dat als ik 7maart slecht nieuws krijg, mijn verjaardag niet doorgaat.
Ik ben bang, zo ontzettend bang.

Onzekerheid, is de grootste frustratie die er is.
Toekijken... niks kunnen doen.
afwachten...