67-- ben je een jongetje of meisje?

Vandaag ben ik 14 weken zwanger! "We gaan horen of mijn moeder instinkt goed is mam!" Mijn moeder kijkt me met een scheef gezicht aan, Nikki.. ik heb je toch gezegd dat je een meisje krijgt. Ik weet het zeker. En mijn moeder gevoel doet het al prima sinds ik zwanger was van je broer. Grappend zegt ze er achterna dat als het toch een jongetje word ze wel jurkjes voor hem zal kopen. Het vuur komt nog net niet uit mijn ogen, ik ken mijn moeder. Ze is er toe instaat! Nee mam, dat gebeurt niet.

Even later zit ik bij mijn schoonouders op de bank te wachten tot Jesse uit zijn werk komt. De tijd lijkt voorbij te kruipen, waarom hebben we die echo nou pas 's avonds?! vraag ik mezelf hardop af. Mijn schoonmoeder moet om me lachen, zo zenuwachtig heeft ze me nog nooit gezien. Als Jesse er zo is, voor ze haar zin af heeft gemaakt stapt Jesse al binnen. We willen even met jullie praten, je vader en ik hebben het een en ander besproken, ik weet dat we gezegd hebben geen oppas opa en oma te worden. Maar aangezien we nu beide thuis zitten lijkt het ons geweldig om 1 vaste dag in de week op te passen. Het scheelt jullie een hoop geld. En ons brengt het een hoop plezier op. Ik hou wijs mijn mond. Ik laat dit over aan Jesse. Jesse is ook stil en geeft gelukkig aan het hier eerst even met mij over te moeten hebben. Mijn moeder heeft mij vandaag hetzelfde aangeboden. En mijn hormonen spelen op. Ik kan er even niet bij, het ene moment willen ze dat ik hun klein kind laat aborteren, het andere moment willen ze vollop genieten en een vaste oppasdag. "Gelukkig" steekt mijn ochtendmisselijkheid die ik grotendeels na elke hap en elke slok van de dag ervaar de kop op en heb ik een excuus om alvast naar buiten te gaan. "Jesse, ga je mee?! Straks zijn we nog te laat."

Jesse is het typ die altijd net wel of net niet optijd is. Na al zijn getreuzel en het feit dat we het niet meteen kunnen vinden in het donker komen we dus net optijd binnen voor de echo. Ik ga liggen en mijn buik word ingesmeerd met warme gel. Een heeeel stuk fijner als dat in het ziekenhuis, daar is het gewoon koud. Even vergeet ik alles, alle spanningen en alle emoties. Alles valt van me af bij het beeld van mijn kindje. Het hartje klopt vrolijk en meteen gaan de beentjes open. "Mag ik jullie feliciteren zegt ze binnen enkele seconde, jullie krijgen een zoon!" Jesse springt bijna een gat in de lucht, "ik zei het toch! Het word een jongetje zeg ik luchtig".

Na een rits met foto's meegekregen te hebben en nog even kort wat info doorgesproken te hebben zitten we weer in de auto. Meteen pak ik mijn telefoon om mijn moeder te bellen. Ik ratel aan 1 stuk door, mam! Je krijgt een kleinzoon. Even is het stil aan de andere kant. "Nee, niet?! Echt.." ze klinkt bijna teleurgesteld. Na enkele seconde gooi ik dan ook een beetje gepikeerd de telefoon erop.

Ik weet niet waarom, maar ik dacht altijd dat een zwangerschap het mooiste was wat er bestond.. ik heb er zo lang naar uitgekeken. Me er zo op verheugd. En nu, nu is het dan eindelijk zover. En ik kan er niet eens echt van genieten. Het feit dat ik zwanger ben heeft gezorgd voor een soort klif tussen Jesse en mij. Jesse lijkt steeds meer te gaan drinken. (Of het valt me nu op omdat ik niets drink?!) hij is steeds geïrriteerder. Wat dus voor hele felle ruzies zorgt thuis. en daarnaast heb ik dus niemand om me heen waar ik de steun vandaan kan halen die ik nu nodig heb..

Als ik 'savonds naar bed ga blijft Jesse op de bank zitten. Ik lig te malen en kan de slaap niet vatten.

"Lieve kleine Pinda fluister ik zacht. Ik hou nu al zoveel van jou. Jij bent de reden dat ik dit allemaal volhoud. Jij bent mijn houvast. Blijf alstjeblieft bij mamma. Ik kan nu al niet meer zonder jou..."

Er loopt een traan langs mijn wang. De angst dat ook dit wonder mij niet gegund is raak ik niet kwijt. Dat zou ik niet kunnen handelen hoor..

Laat ik me maar focussen op de vakantie. Nog 2 weken werken dan gaan we weer naar Carhuela en ik heb nog geen lijstje gemaakt. Lichtelijk slaat de paniek toe in mijn hoofd. Tussendoor bedenk ik dat deze vakantie onze relatie misschien wel de boost geeft die we nodig hebben?!