#63 Begripvolle ex en mijn 'diagnose'

Hij reageerde begripvol op deze situatie. Wat?! Ja..begripvol!

Er is een knop om bij hem, of zal het toch het werk zijn van zijn psycholoog, waar hij nu ineens wel naar toe gaat, of een nieuwe liefde? Maakt niet uit, wat het ook is, het werkt!

We hebben weer normaal contact en hij gaf aan dat ik het moest zeggen als t niet meer ging, er viel altijd wel wat te regelen.

Hij stelde zelfs voor om die week iets met zijn 4en te gaan doen.

Ik heb daar serieus over getwijfeld, maar het toch niet gedaan. Ik had afspraken staan, en moet er toch echt ook aan gaan wennen dat ze ook wel eens niet bij mij zijn :-( Plus dat Justin momenteel heel erg aan mij hangt. Ik zou niet willen dat hij dan daarna met mij mee naar huis wil en ik hem huilend achter moet laten.

Wel heeft mijn ex afgelopen week een aantal foto's van de jongens doorgestuurd. Superblij mee!

Fijn dat het zo kan. Wel ergens de steek, waarom kan hij nu wel naar de psycholoog en niet toen ik het hem meerdere keren heb gezegd/gevraagd tijdens de relatie? Zo zonde! Zo jammer! Maar het is hoe het is nu :-(

Woensdag de afspraak bij de dokter gehad.

Er was weinig voor nodig om mij te laten breken.. er liep in de wachtkamer een vrouw met een meisje van 7 weken oud. Zat in de wachtkamer al bijna te janken.

Dus toen de arts even later aan mij vroeg wat hij voor me kon doen.... Ik hoefde alleen maar te zeggen 'geen idee, ik hoop een oplossing vinden voor hoe ik me nu voel. Mijn leven is al 2 jaar lang een achtbaan en ik trek het niet meer, ik ben op..' en jahoor.. daar vloeiden de tranen rijkelijk. Even het besef wat er allemaal is gebeurd, Anouk is er al bijna 1,5 jaar niet meer. Het voelt zo lang, maar tegelijkertijd nog als dd dag van gisteren. Kan alles nog zo gedetailleerd voor me halen.

Uiteindelijk na het gesprek de 'diagnose' overspannen en ptss gekregen. Wauw.. *bam* die sloeg wel even in. Moest ook nog bloedprikken om toch die schildklier nog te checken (vorig jaar mee aan het tobben geweest) maar waarschijnlijk was het mentaal.

Vrijdag bloedgeprikt, psycholoog gemaild en nu maar aan de slag hiermee..

Even reactie afwachten en benieuwd hoe lang de wachtlijst is, die schijnen momenteel bizar te zijn!

Inmiddels zijn de mannetjes weer thuis en gaan we weer naar het normale ritme. Halleluja! Ze zijn hier doordeweeks, 2 weekenden bij papa en dan weer 1 bij mij

Nog 1 weekje vakantie en dan begint het werkleven weer. Milan weer naar school (en zindelijkheid nog steeds een drama, maar daarover later wel weer meer)

Fijne zondag nog met dit heerlijke weer. Wat gaan jullie doen vandaag? En komende dagen met dit warme weer?