60 shades kleuteren

Aan de vooravond van je kleutertijd, blik ik nog even terug naar een vorige fase. 

Wat een leuke, interessante, vermoeide peutertijd hebben we achter de rug. Enerzijds genoot ik van die nieuwe ikjes. Van zichzelf ontdekken, van muren opbouwen en ruiten inslaan en vooral lekker eigenwijs zijn. Maar soms zo rond acht en vieren,  tussen haasten en te laat komen, tussen een kind en een monster, soms wou ik even … 

Maar dan toch niet!

Leef maar lekker je peuterleven, je broertje komt er gezellig bij! Met je ups & downs, met je ditjes en datjes, met niet nee maar ja of toch nee ja. Met (niet) eeuwig geduld, maar wel oneindig vergeven. Met steeds een nieuw begin en hopelijk nog een heel lang leven.

Met haar, met hem, met ons!

En nu opnieuw, een nieuwe fase. De rust keert terug nu je vier geworden bent. We nemen afscheid van een emotineel wrak, een dramaqueen, een ik weet het beter, een van fouten ga je niet leren, van elke dag opnieuw een strijd maar vooral zoveel nieuws leren. Van echt houden van in plaats van enkel zogen, van mij naar jou en jou naar mij. Van eten kiezen, vooral niet delen en soms ook eentje stelen. Van veel te snel al weer voorbij, maar geen nood je broertje komt er ook nu gezellig bij.

Laat hem de strijd nu maar voeren, terwijl jij hele monologen en dialogen met me gaat voeren. Maar soms, heel soms doe je toch gewoon lekker met hem mee, gewoon omdat het kan. 

Ik stel voor dat ik morgen het werk gewoon laat liggen en lekker met jullie mee doet. 

Gewoon omdat het kan!