59-- ontmoet de schoonouders

De weken vorderen en de tijd met Jesse is heerlijk. We genieten van alle leuke momenten samen en het word tijd dat ik zijn ouders ga ontmoeten.

Zijn ouders wonen een aantal appartementen verder dus je zou zeggen zo gezegd zo gedaan. Maar aangezien jesse een paar jaar ouder is. (En met een paar jaar bedoel ik 12....) hebben zijn ouders nogal wat problemen met het feit dat wij samen zijn. En hoewel dat natuurlijk hun goed recht is, is het voor mijn eerste indruk niet al te goed.

Jesse zit op de bank als ik uit mijn werk kom. "Nik, ik moet even met je praten. Mijn vader, uh ja hoe breng ik dit nou tactisch.. mijn vader is mijn beste vriend. Hij vind dat ik er een puinhoop van maak door een meisje aan de haak te slaan met zoveel leeftijdsverschil. Hij vind dat ik er mee moet stoppen en iemand van mijn eigen leeftijd moet zoeken om een toekomst mee op te bouwen."

Deze woorden komen hard binnen en ik hou wijselijk mijn mond. Wat valt hier nou op te reageren. Zal hij er mee willen stoppen? Mijn gedachte dwalen af en dat valt ook Jesse op. "Weetje Nik. Hij moet niet zo zeuren. Ik ben verliefd op jou en wil zien waar we terecht komen. Als hij dat niet kan accepteren is dat zijn probleem." Mijn hart maakt een sprongetje en ik geef Jesse een liefdevolle kus. "Daarnaast he Nik.. ik ken niemand zoals jij. Jij bent zo'n bijzondere vrouw. Kom op, spring onder de douche en knap je op. We gaan je voorstellen."

Als de waterdruppels over mijn lijf vloeien komt er een vlaag van emoties naar boven. Als ze nu hun mening al zo sterk hebben gevormd, hoe moet ik dat dan ooit nog een positieve wending geven. Straks is dit de reden dat het niks kan worden met Jesse.. dat lijkt me nou echt zonde. We zijn zo verliefd. Zonder dat ik het doorheb sta ik blijkbaar erg lang onder de douche. Jesse komt voor me staan, maak je niet zo druk lief. Zo gauw ze je leren kennen zijn ze om. Dat weet ik zeker. Jij bent bijzonder en ik laat je niet meer los!

Met die lieve woorden lopen we naar hun huis. Ik bedenk me dat ze me vast al een aantal keer hebben zien lopen want ze kunnen nog net niet de huiskamer inkijken bij elkaar.

Ik kom in een warm huis binnen en de sfeer is goed. "Dus jij bent die jongedame die Jesse zijn hart zo ophol brengt? Welkom in de familie Nikkie. Ik hoop dat je je hier thuis voelt!" Een grote vriendelijke man schud mij de hand en een lieve zorgzame vrouw geeft mij meteen 3 zoenen.

Hoewel het tegen al mijn principes ingaat om te doen alsof ik van niets weet en mijn mond te houden besluit ik dat dat in dit geval nou eenmaal het beste is. Hij wilt het beste voor zijn kind en het is zijn goedrecht om dat uit te spreken naar hem. Beetje stom misschien van Jesse om dat aan mij te vertellen, want het schetst nou niet echt een leuk beeld van zijn ouders. Maar we zien wel waar dit schip strand.