7 jaar geleden
53-- wat heb ik te verliezen?
Uiteindelijk toch een nachtje logeren. Maar dat brengt meer met zich mee dan je zou verwachten.
Jesse geeft aan dat we ook in purmerend wat kunnen gaan drinken. Hij blijft me lang aankijken en vult daar wel op aan dat we daar dan blijven slapen want hij gaat niet nog eens heen en weer rijden.
Dat stukje begrijp ik. Ik denk na en besluit het er op te wagen. Wat heb ik nou eigenlijk te verliezen.. We hebben zo'n bijzondere klik. Ik zie wel waar dit schip strand!
Ik bel mijn vader met de mededeling dat we richting huis rijden om boef en wat spullen op te halen en dat ik daarna in purmerend slaap. (Aangezien ik weer thuis woon heb ik ook weer "regels" en moet ik doorgeven wat ik doe) mijn vader heeft zo te horen een flinke borrel op en is goed pissig. Op de eerste avond met hem mee. Wat moet dat nou van me worden. Wat denk ik nou wel niet. Dat kan toch zomaar niet. Of ik überhaupt nog wel verstandig na kan denken. Aan zijn klaagzang merk ik dat hij boos is. Maar toen ik niet thuis woonde zag hij ook niet wat ik deed. Dus ik heb niet de behoefte om nu te besluiten niet mee te gaan.
Jesse krijgt van het gesprek delen mee. Hij zal wel denken..
Thuis aangekomen pak ik zo snel als ik kan mijn spullen en die van boef en wil ik de deur weer uitlopen. Ik loop mijn vader met een groepje tegemoet en zie daar ook Sam tussen staan. Zo mogelijk kijkt zij nog kwader dan mijn vader. Ik leg mijn vader uit dat hij zich geen zorgen hoeft te maken en stap bij Jesse in de auto. Het duurt niet lang voor de berichten binnen stromen
Nikki--
Ik ook wel hoor. En mijn moeder zegt altijd, dat als je weet dat je kind gaat vallen. Je er het liefst voor gaat liggen. Maar dat kan nou eenmaal niet. En ik ben ondertussen een sterke vrouw geworden van dat vallen en opstaan.
A-M
Hi Nikki, klopt helemaal maar het schijnt in de wetenschap dat je dus wel een gebroken hart kan hebben, maar dat is een andere discussie. Ik zie mijn dochter toch liever niet ongelukkig of met hart zeer hoor. Wat je zegt jij bent een volwassen vrouw en het is aan jouw wat je doet. Ik kan me alleen wel de reactie van je vader voorstellen.
Nikki--
Dat is natuurlijk zo, maar aan een gebroken hart ga je niet dood. En daarnaast ben ik een volwassen vrouw. Dus zelfs als het niet goed uitpakt dan is er in dit geval nog niet zoveel aan de hand. Dan hebben we een leuke avond+nacht gehad toch.. liefs Nikki
A-M
Misschien is mijn conclusie te voorbarig, maar misschien heeft je vader en Sam wel een grondige reden. Ik geloof dat ik ook niet blij zou zijn. Mocht het blijken dat het niks is kan je als ouder je kind weer oprapen en het zou mijn hart als moeder ook breken. Gr. Angelique