52-- we hebben een klik..

Eenmaal bij mij thuis zou ik gaan koken. Dat was de deal aangezien ik niet naar purmerend ging, zou ik koken. Ik durfde het niet te vertellen. Maar ik kan helemaal niet koken. Ik zet de noodles aan en de kip op het vuur. Ondertussen probeer ik mezelf te fatsoeneren na een hele dag werken. Heel veel tijd heb ik niet meer na de toeristische route die we net genomen hebben. Ik trek wat simpels uit de kast en ga verder met het eten.

Jesse zit netjes aan tafel te wachten en we scheppen beide op. Bij de eerste hap verschiet mijn gezicht van kleur. Bah wat is dit smerig! Jesse probeert zijn gezicht in de plooi te houden maar als hij mijn rode kleur ziet schieten we beide in de lach. Het eten gaat de container in en we stappen maar weer in de auto richting de bioscoop.

Nog steeds lichtelijk zenuwachtig lopen we naar binnen. Het voelt goed. Alsof het zo hoort. Ik heb de film uitgekozen en zijn dus beland bij 'verliefd op Ibiza!' Okee misschien niet de meest handige film.. we komen in een zaal vol met vrouwen terecht. Weer schieten we allebij in de lach als we de zaal inkijken. Jesse gedraagt zich als een heer en heeft zowel over de film als over het eten niets gezegd. Wanneer de film begint hoor je door de hele zaal de vraag, wie is die man ook al weer? Zat hij niet in gtst?! Jesse komt met het antwoord. Dokter simon! Nu schiet niet alleen ik maar ook de rest van de zaal in de lach. De enige man in de zaal.. en hij weet het antwoord. De avond is gezellig. Ongedwongen en gezellig. Jesse en ik hebben een klik. Zo een die je niet zo vaak tegen komt.

We lopen hand in hand naar de auto en zien dat het pas half 10 is. "Zullen we nog ergens wat gaan drinken? De avond is nog jong.." ik kijk hem bedenkelijk aan. Het enige waar je hier leuk wat kan drinken in de wijk is de tent waar Dennis vastgenageld aan de vloer zit.. en daar heb ik nu net geen behoefte aan.