50-- Zullen we vriendjes worden?..

De zondag is voorbij geslopen. Het is nu maandag en ik heb nog steeds niks van Jesse gehoord. Ik ben misschien een beetje arrogant dat ik verwachte dat hij wel zou berichten. Vandaag ga ik met mijn vader mee naar de veiling. Om kwart over 3 ging de wekker. Bah wat is het vroeg! Ondanks het tijdstip ben ik mijn vrolijke zelf als ik met mijn bak koffie naast mijn vader in de auto stap en kwebbel ik de oren van zijn hoofd. Uiteindelijk vraagt hij na een half uur vriendelijk of ik even 5 minuten mijn mond kan houden. Ik zit poeslief stil in de auto en nu begin ik na te denken over Jesse, ik kan het niet laten... Ik begin te zoeken op Facebook. Het duurt niet lang voor ik de goede heb en stuur hem een vriendschapsverzoek.

Het duurt maar een paar minuten en dan heb ik een privé bericht; "dat duurde lang?" Wat duurde lang? "Je hebt mijn nummer toch van Sam gekregen? Ik had gister eigenlijk al wel een berichtje van je verwacht." Ik jou nummer gekregen? Ik had juist gevraagd of ze mijn nummer aan jou wilde geven?!

Een beetje in de war van weer een stomme actie van Sam. Maar wel heel blij dat de interesse wederzijds is geef ik Jesse nu mijn nummer. We appen iedere dag tot laat in de avond. (Ik merk dat het niet zo goed is voor mijn werk. Maar ik krijg vlinders in mijn buik als ik mijn telefoon alleen al hoor gaan. Iedere keer hoop ik dat het Jesse is.) Wauw wat doet deze man met mij?!

We besluiten dat het tijd word voor een Date. Ja zo'n echte, met alles erop en eraan. Een echte date.