#39 Onze bewogen zwangerschap

Op het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in handen heb, ben ik zielsgelukkig en vastbesloten goed voor mezelf en dit kindje te zorgen. Ik stop met mijn strenge dieet en ook zeg ik mijn judo gedag. Afvallen en val- & stoeisporten worden immers afgeraden tijdens zwangerschap. 

Ik kan niet geloven dat het ons is gelukt! Maar al snel moet ik er wel aan geloven. Week 6 is aangebroken en ik begin enorm misselijk te worden! Ik krijg niets meer naar binnen. Ik voel me de hele dag door doodziek! ik houd dit vier weken vol en ga dan naar de huisarts. Ik weet dat zwangerschap een 'gezonde ziekte' is, maar dit kan ik niet lang meer volhouden. De huisarts schrijft Emesafene voor en godzijdank werkt dit! Ik kan eindelijk weer normaal eten. 

Rond week 16 is de misselijkheid volledig verdwenen. Ik bouw de Emesafene pillen weer af en het echte genieten kan beginnen! We komen erachter dat we een zoon verwachten en rond dezelfde tijd begin ik hem ook te voelen. Wat een heerlijk gevoel! Net alsof er iets mijn buik van binnen aait. 

We gaan een weekendje weg in Nederland. Gewoon even ontspannen met zijn tweetjes nu het nog kan. Ik ben dan 22 weken zwanger. Maar het weekend verloopt alles behalve relaxed. Ik krijg enorme bekkenpijn & kan bijna niet meer lopen. We gaan een dag eerder dan gepland terug naar huis. Gelukkig ben ik na ongeveer 1,5 week met aardig wat fysiotherapie weer van de bekkenpijn af.

Week 26 breekt aan en ik krijg 's nachts plotseling weeën! Ze zakken gelukkig spoedig weer weg, maar de schrik zit er goed in! In overleg met de verloskundige ga ik halve dagen werken en zoveel mogelijk rusten.

Ik ben enorm emotioneel tijdens mijn zwangerschap. Ik kan om niets huilen, ik word soms zomaar boos op T. en ik ben doodsbang dat er iets met T. gebeurt voordat de baby er is. Gelukkig heeft hij de baby met 12 weken erkent, waardoor al is vastgelegd dat onze baby zijn achternaam zal krijgen. Dat gegeven kalmeert me iets.

Iedere avond smeert T. mijn buik in met zalf. Echt een moment waarop hij even contact maakt met de baby. Waar hij de hele dag door ontzettend actief is, wordt hij rustig zodra hij T.'s hand voelt. Toch is T. bang geen goede vader te zijn. Ik verzeker hem dat ik zeker weet dat hij een fantastische vader zal zijn. Hij gaat mee naar alle echo's en hij is zo betrokken, hij is nu al een echte vader! 

De laatste weken van mijn zwangerschap slaap ik slecht. Mijn angst- & paniekaanvallen zijn terug. Even ben ik bang dat ik deze straks weer mag houden, maar mijn verloskundige verzekerd me dat dit hormonaal is. Veel toekomstige moeders hebben hier last van.

De uitgerekende datum komt & gaat! Ik ben 20 kilo aangekomen. Iets waar ik me enorm druk om maak, aangezien ik nu zwaarder ben dan toen ik startte met mijn dieet. Ik besluit het even naast me neer te leggen. Ik kan er nu toch even niks aan doen. Het is voor een goed doel.

Tijdens een controle bij mijn verloskundige blijkt mijn bloeddruk verhoogd. Ik word de volgende dag bij de gynaecoloog verwacht voor een consult inleiden. Mijn bloeddruk blijkt daar nog hoger. Dus de volgende dag mag ik me al melden.

Op donderdag krijg ik een ballonkatheter om de boel op te rekken en word ik naar huis gestuurd. De dag erna meld ik me in het ziekenhuis met 2 cm ontsluiting, maar ik heb nog geen weeën. Ze breken mijn vliezen en leggen me aan een infuus met weeënopwekkers. 

Uiteindelijk krijg ik hele heftige weeën die ik niet meer kan wegzuchten. Ik vraag om pijnbestrijding, maar omdat ik blijf hangen op 3 cm ontsluiting is de enige optie een ruggenprik.

Gelukkig doet de ruggenprik goed zijn werk. Ik voel geen pijn meer, maar ik heb nog wel weeën. Helaas werkt mijn lichaam niet mee en heb ik na 15,5 uur nog steeds maar 3 cm ontsluiting. Ook laat onze zoon met zijn hartslag zien de weeën niet meer leuk te vinden. Er wordt overlegd en we besluiten dat het tijd is voor een keizersnede. 

Om 22.52 uur worden we, na een zwangerschap van 40 weken + 5 dagen, de trotse ouders van een kerngezonde zoon! Mijn grootste droom is uitgekomen. T. is zichtbaar ontroerd. Hij is geen moment van mijn zijde geweken. Hij is trots op me, dit was geen makkie! Ik ben ontzettend dankbaar voor T. Ik had het niet zonder hem gekund!

Ons leven als gezin van 3 begint...