7 jaar geleden
#32 Nu ben ik aan de beurt..
Ik ben érg nerveus, maar mijn eerste ontmoeting met de moeder van T. verloopt goed. Ik kan eindelijk weer een beetje opgelucht ademhalen!
De moeder van T. blijkt een aardige, zeer zelfstandige vrouw. Ze is erg ondernemend. Ik word hartelijk onthaald en ze lijkt oprecht in mij geïnteresseerd. Ik heb veel respect voor haar. Ze heeft T. grotendeels alleen opgevoed en dat heeft ze geweldig gedaan!
De vader van T. was namelijk vrachtwagenchauffeur en regelmatig onderweg. T. zag hem niet veel. Helaas werd hij uiteindelijk ernstig ziek en is hij in 1997 overleden. T. was toen 17 jaar oud. Ik zal hem nooit kunnen leren kennen & dat vind ik ergens wel jammer. T. lijkt qua uiterlijk veel op zijn vader, begrijp ik van T.'s moeder. Alleen zijn ogen, die heeft hij overduidelijk wel van haar.
De vriend van T.'s moeder is een bijzondere man. Hij is aardig, maar ook erg gesteld op zijn rust & privacy. Daarom zal ik verder ook niet meer over hem bloggen.
Wanneer we weer huiswaarts gaan, heb ik het gevoel alsof er een enorm gewicht van mijn schouders af is gevallen. Ik kan eindelijk weer opgelucht ademhalen. Deze ontmoeting is me 1000% meegevallen. Achteraf gezien heb ik me druk gemaakt om niets.
T. heeft verder geen broers of zussen, maar wel een aantal vrienden die hij al kent vanaf de basisschool. Zij zijn erg belangrijk voor T. Inmiddels is het begin december. T. is door een aantal van deze vrienden uitgenodigd om bij hen thuis oud-en-nieuw te vieren. Ik mag mee...
Eigenlijk vind ik het enorm spannend, maar de gedachte om het nieuwe jaar samen met T. in te luiden, is te mooi om te laten schieten. Dus ik accepteer de uitnodiging...