2020 oh what a year

2020 een jaar voor ons met een hoogtepunt en een heel diep dieptepunt

Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat 2020 een bizar jaar was. Het meest bizarre jaar van mijn leven. Het jaar begon voor ons als het beste jaar ooit. Op 7 januari werden wij trotse ouders van onze dochter Lexi. Het was erg overweldigend om opeens met zijn drietjes te zijn maar het was zeker ook erg mooi. Het liep niet allemaal even soepel in het begin, Lexi had veel moeite om zichzelf warm te houden en ook het drinken ging haar niet makkelijk af. Ze had daar in het begin weinig kracht voor en viel veel te veel af. Maar met veel aanleggen, kolven na elke voeding en daarna bijvoeden ging dit op een keer een stuk beter en konden we ook gaan genieten met zijn drieën.

Aan het begin van het jaar hadden we nooit gedacht dat we zo veel tijd samen zouden doorbrengen maar daar kwam Corona. De eerste lockdown begon eigenlijk toen mijn verlof bijna afliep. Lexi kon niet naar het dagverblijf en ik moest vanaf het begin thuiswerken. Ook mijn vriend werkte veel thuis. Dat ging niet allemaal even soepel met de hele dag een baby om je heem maar het is allemaal goedgekomen. Naast dat het niet altijd makkelijk was, was het ook heel mooi dat we zo veel van Lexi haar eerste maanden samen mee konden maken. Ondanks alles hebben wij hier dan ook veel van genoten en ben ik ook erg dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad en nog steeds hebben. Tuurlijk vonden we het jammer dat we veel dingen niet hebben kunnen doen samen maar we maken er wel wat van.

Wij hebben er op een keer wel voor gekozen om onze ouders wel te blijven zien, waar ik achteraf heel dankbaar voor ben. In November veranderde namelijk alles voor ons. Op 2 november werd mijn vader met benauwdheidsklachten opgenomen in het ziekenhuis. Die avond is hij gelijk naar de IC gebracht en ’s nachts is hij aan de beademing gelegd en in slaap gebracht. Eerst dachten we aan Corona maar het bleek een pneumokok infectie te zijn, een erg heftige. Na 2 weken keihard vechten en complicatie na complicatie hebben ze de medicatie stop moeten zetten en is hij op 14 november op 58 jarige leeftijd helaas overleden. We zijn nu bijna 2 maanden verder en op het moment dat ik dit schrijf voelt het nog steeds erg onwerkelijk.

2020 was voor ons een jaar wat super begon en wat eigenlijk steeds minder werd en eindigde met voor ons het ergst denkbare scenario op dit moment.

We gaan er samen wat van maken in 2021, dat had papa gewild!

Voor jullie allemaal de beste wensen en hopelijk een hoop lichtpuntjes in 2021.