2016: Een nieuwe, hoopvolle start

Nieuwjaarsconference

“Ik ga voorzichtig proberen of ik Dunya wakker kan krijgen” zeg ik tegen Alice als de nieuwjaarsconference van Herman Finkers is afgelopen. Met tegenzin sta ik op van de bank. Het zal niet meevallen, weet ik van te voren. Ze is natuurlijk diep in slaap en niet wakker te krijgen. En toch moet het, want ik weet nog dat ze mij vroeger een keer hebben laten liggen omdat ik in mijn slaap zei dat ik niet wilde opstaan om vuurwerk te kijken. Wat was ik boos en verdrietig toen ik de volgende ochtend wakker werd. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe ik me voelde en ik wil voorkomen dat Dunya zich morgen ook zo voelt. Voorzichtig sluip ik de slaapkamer in en kijk naar mijn slapende dochter. Dan aai ik over haar hoofd. “Dunya” zeg ik zachtjes. Tot mijn verbazing draait ze zich om, doet haar ogen open en gaat rechtop zitten. “Het is bijna twaalf uur” zeg ik, in de veronderstelling dat ze in haar slaap rechtop is gaan zitten. “Oké” zegt Dunya. Ze slaat het dekbed van zich af en met een sprongetje komt ze uit bed. Ze rent naar de woonkamer, nog voordat ik van mijn verbazing ben bekomen.

Vuurwerk

Ze trekt haar vest aan dat ik heb klaargelegd en sokken die we vandaag hebben gekocht. Zo zitten we met z’n drietjes op de bank en kijken naar de klok op tv die de minuten weg tikt. Dunya is klaarwakker en geniet. Om middernacht precies vallen we elkaar in de armen en roepen heel hard: “Gelukkig nieuwjaar!” en daarna wensen we Alice natuurlijk ook een heel mooi 2016. We kijken naar het vuurwerk, maar het valt tegen in vergelijking met andere jaren. Toch zijn er in de verte, boven de huizen, af en toe mooie vuurwerkspektakels te zien. Toen ik Dunya om een uur of negen in bed legde, kon ze niet slapen door de knallen. Maar nu vallen ze heel erg mee. Een paar jaar geleden stak iemand een honderd-, of duizendklapper aan toen we uiteindelijk samen in bed lagen. Het was in een steegje achter het huis, dus het klonk alsof het onder het slaapkamerraam was. We weten nog goed hoe Dunya tegen me aan kroop, omdat ze bang was voor die harde knallen. Nu is ze wat ouder en schrikt ze nog steeds wel van knallen, maar ze is er rustiger onder en het is bovendien minder dan andere jaren.

Oliebollen

Alice en Dunya hebben die middag na het shoppen in Eindhoven, oliebollen gehaald, terwijl ik boodschappen deed voor de boerenkool die ik ging maken. De verwachting dat het heel druk zou zijn bij de bakker kwam niet uit. “Was het druk?” vraag ik later aan Dunya. “Nee niet zo druk” zegt ze. “Eigenlijk helemaal niet druk. Eigenlijk was er niemand. Pas toen wij geholpen werden kwamen er allemaal mensen binnen”. De oliebollen van de beste oliebollenbakker in Eindhoven, zijn inderdaad lekker. En ze druipen niet van het vet, zoals de meeste oliebollen. De oliebollen zonder rozijnen zijn voor ons. Wij houden niet van rozijnen. “Een doosje rozijntjes lust ik wel, maar ergens doorheen vind ik het niet lekker” vertelt Dunya. “Dat begrijp ik, want dat heb ik ook” zeg ik. “Dus eigenlijk ben je net zoiets als ik” bedenkt ze. “Inderdaad, eigenlijk net zoiets als jij!” lach ik.

Supermarkt

Tegen één uur ’s nachts kruipen we weer in bed. De volgende ochtend zijn we alweer vroeg wakker. We chillen wat door de ochtend en Dunya geniet van het bad. Dat is altijd een feestje bij Alice. Lekker in bad. Alice gaat haar moeder gelukkig nieuwjaar wensen en als ze terug is hebben wij onze spullen ingepakt en zijn we klaar voor vertrek. Ondanks alle spullen verloopt de terugreis zonder problemen. Eenmaal thuis maak ik snel een boodschappenlijstje en ga naar de supermarkt. Vroeger moest je gewoon zorgen dat je de boodschappen voor nieuwjaarsdag binnen had, want op 1 januari waren de winkels dicht. Nu niet, ik kan gewoon naar de supermarkt om de hoek om boodschappen te doen. Luxe, maar eigenlijk vind ik het wel een beetje overdreven. Maar ook wel erg makkelijk. Ik ben niet de enige die dat vind, want het is best druk.

Vertrouwen

Terug naar de orde van de dag. Maandag weer naar school, dat is toch ook wel weer leuk, want daar heeft ze tenslotte ook een feestje in het vooruitzicht. Ze krijgt het druk de komende week, want donderdag begint de nieuwe klas op haar school. Die gaat ze een warm welkom geven. Ik mag ook weer aan het werk maandag, maar voor hoelang ik hier nog kan blijven en wat het komende jaar gaat brengen op gebied van werk, is nog heel onzeker. Daar zal binnenkort wel meer duidelijkheid over komen. Spannend, dat wel. Maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. Een nieuw jaar vol nieuwe kansen. Ik hoop dat er binnenkort een school voorbij komt die mij een baan aan kan bieden. Het moet goed komen! Ik wil graag een nieuwe start maken, op een nieuwe school. We maken nog wat Gelukkig Nieuwjaar-selfies en dan is het tijd om weer te gaan slapen. Dunya valt tevreden in slaap. Oud en nieuw is voorbij. Het is 2016 en dat wordt ons jaar. Zeker weten! Moed houden, kome wat komt!