Snap
  • Mama
  • Nieuws

2014 is voorbij gevlogen!

2014 is voorbij gevlogen! Wat een jaar was dat, verbouwen, verhuizen, werkloos, baby op komst..

Dat was het dan, 2014 hebben we afgesloten. Wat een jaar! Een jaar vol veranderingen. Zo begonnen we 2014 met een nieuw huis, wat we helemaal wilden gaan verbouwen. Woonden we daarom tijdelijk bij mijn ouders in en ik was twee maanden zwanger van ons meisje. Niemand, behalve wij, die dat op dat moment wist.Heel speciaal om zo 2014 in mogen te luiden!

In maart was ik 5 maanden zwanger en verliep mijn contract, met als gevolg dat ik de rest van mijn zwangerschap "thuis" heb gezeten. Knap vervelend, maar dat gaf wel de gelegenheid om extra tijd in ons huisje te stoppen; immers hadden we een deadline in augustus die we moesten halen! Eind juni was het eindelijk zover, na een complete make over voor ons huisje, konden we nog een anderhalve maand met z'n tweetjes genieten van ons huisje. Fijn om nog even de tijd voor ons tweeën te hebben!

Halverwege augustus was daar dan eindelijk, na 41 weken en 1 dag, ons mooie meisje! Het moedergevoel had een paar dagen nodig om te landen, maar sindsdien is het ook echt niet meer weg te denken! Op momenten was het best zwaar; de gebroken nachten, de borstvoeding, het zoeken naar een ritme en mijn eigen ritme aan de kant zetten. Maar wat geweldig om al die kleine ontwikkelingen te zien; elke dag wordt ze nóg een beetje leuker! 

In november werd ik weer aangenomen bij mijn oude werk; wat fijn! De omstandigheden zijn niet ideaal, maar ik ben blij dat ik weer onder de mensen kom en niet geheel onbelangrijk, dat er weer een beetje meer geld in het laadje komt!

In schril contrast met mijn eigen geluk, stond het geluk van de rest van de wereld. De ellende in Oekraine, de oorlogen in het middenoosten, aanslagen, de vliegtuigramp, ebola en nog eens tig andere rampen. Vreselijk! Als ik dan naar mijn eigen meisje kijk, prijs ik mezelf meer dan gelukkig, maar ik in mijn achterhoofd denk ik aan alle moeders met (pasgeboren) kindjes, die door omstandigheden waar zij zelf helemaal niets aan kunnen doen, moeten vrezen voor hun kleintjes. Een brok in mijn keel en een steen in mijn maag. Wat gun ik iedereen een veilig en gelukkig leven! 

Vannacht hebben we 2015 in mogen luiden. Mijn meisje extra dicht tegen me aan gehouden, wat gun ik haar al het geluk van de wereld! Ik ben benieuwd wat dit jaar ons gaat brengen en hoe we 2016 in mogen gaan luiden; hoe gaat het met ons meisje, is ons huisje dan een echt thuis geworden, heb ik dan nog een baan en hoe zal het met de rest van de wereld gaan? We zullen zien wat het ons gaat brengen. Maar hoe cliché dan ook, als mijn meisje maar gelukkig is, dan ben ik dat ook!