Snap
  • Mama
  • uitvaartverzekering
  • monuta
  • mamaplaatscollab
  • jongemoeder
  • monutastories

20 jaar, alleen, studerend en zwanger. Wat nu?

Mijn eerste zwangerschap was niet zo rooskleurig als dat ik had verwacht dat het zou zijn. Mijn relatie was net over en ik was net aan een nieuwe studie begonnen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Zwanger? IK!? NU!? Hoe moet dat nou?

Verwachtingen vs. realiteit

Ik wilde zelf heel graag kinderen. Ik zei altijd: “Voor mijn 25e wil ik mijn eerste”. Wat ik niet wilde is dat ik mijn kinderen alleen zou opvoeden. Ik ben zelf door één ouder opgevoed en ben dan wel goed terechtgekomen, maar dit wilde ik gewoon niet voor mijn eigen kinderen. Ik had het mooie plaatje in mijn hoofd en dat plaatje viel compleet in duigen toen ik als 20-jarige, eerstejaars, single- en thuiswonende HBO-studente erachter kwam dat ik zwanger was. Het blijkt maar weer dat het leven anders kan lopen dan dat je denkt of hoopt...

Abortus?

Is het verstandig om nu een kind te krijgen? Nee. Ik was er totaal niet klaar voor. Ik vond kinderen hartstikke leuk, maar ik had geen idee wat mij te wachten stond. De zwangerschap, de bevalling, alles wat daarna komt. Ik was er niet mee bezig. En dan sta ik ‘ineens’ voor een keuze die mijn hele leven zal gaan veranderen. Ja, ik heb er over nagedacht om abortus te plegen en nee, ik heb het niet gedaan. 

Zware zwangerschap - HG

De zwangerschap was erg zwaar. Ik had Hyperemesis Gravidarum (HG) en ben tot wel vijf keer opgenomen geweest in het ziekenhuis, omdat ik dreigde uit te drogen. Het scheelde niet veel of ik moest aan een sonde. Theoretisch gezien viel ik ook alleen maar af, want op de dag van de bevalling was ik even zwaar als voor de bevalling. Het was te bizar voor woorden aangezien je meestal leest dat men 20+ kg aankomt!

En daarna..

Na een droombevalling (ja echt) begon het. Het voelde alsof ik een kind had gebaard voor een stel, maar dat zij op het laatste moment ervan af hebben gezien en mij hebben laten zitten met het kind. Ik had totaal geen band met mijn gezonde zoon. Ik voelde mij niet goed genoeg voor hem en begreep niet waarom uitgerekend ik bevoorrecht was om een kind op de wereld te zetten. Als 20-jarige, die geen partner heeft, net een nieuwe studie is begonnen en nog thuis woont. Ik begreep er niets van.

Tien lange maanden

Het heeft tien hele maanden geduurd voordat ik hem heb kunnen accepteren. Tien hele maanden heb ik nodig gehad om mijzelf te zien als een moeder, als ZIJN moeder. Als ik heel eerlijk ben, dan kan ik mij ook heel weinig herinneren van die tijd. Het lijkt alsof ik het heb verdrongen.

More Than a Mom

Na deze tien maanden voelde ik mij wel moeder, maar nog niet mijzelf. Wie ben ik? Waar krijg ik energie van? Welke kant wil ik op in life? Dit is echt een hele zoektocht geweest en die begon toen ik mijn blog More Than a Mom startte. Door More Than a Mom.nl ben ik mij veel meer bezig gaan houden met mijzelf. Een reis waar ik nu nog mee bezig ben, maar dat vind ik niet erg want ik vind dit heel interessant en inspirerend om zo met mijzelf bezig te zijn. Ik heb grote stappen gemaakt en als ik terugkijk naar waar ik vandaan kom dan zie ik echt dat ik enorm ben gegroeid. Vooral na een postnatale depressie is het erg belangrijk om jezelf weer te vinden en te kunnen ‘behouden’. Daarom heb ik mijzelf ook More Than a Mom genoemd. Om mijzelf en andere moeders eraan te helpen herinneren dat wij meer zijn dan alleen ‘maar’ moeders. En dat je daar trots op mag zijn!

Snap

Leren loslaten

Ondanks dat ik mijzelf weer heb gevonden en voel dat ik lekker bezig ben, heb ik na de postnatale depressie geleerd dat je nu eenmaal niet alles in de hand kunt hebben…

Maar dat ik niet alles in de hand heb, betekent niet dat de situatie niet meer te redden is. Je kunt heel veel regelen, waardoor vooruitkijken weer een beetje makkelijker wordt. Je wilt het voor je kleine goed geregeld hebben, want als ik iets heb geleerd afgelopen jaren, is dat het leven onvoorspelbaar is. Het regelen van een uitvaartverzekering is een goed voorbeeld van het heft in eigen hand nemen en ruimte maken om vooruit te kijken. We weten allemaal dat wij komen te overlijden, maar (helaas of gelukkig) weten wij niet wanneer dat zal zijn. Wat wij hier wel aan kunnen doen is ervoor zorgen dat voor de nabestaanden alles zo makkelijk mogelijk wordt gemaakt door een uitvaartverzekering af te sluiten. Dat is iets wat ik erg belangrijk vind. Zo zijn er meerdere voorbeelden te noemen natuurlijk, maar voor iedere vrouw en moeder is dat weer anders en de focus moet liggen op wat jij belangrijk vindt.

Ik heb mijn verhaal gedeeld in samenwerking met Monuta, waar ik me heb ingelezen over een geschikte uitvaartverzekering voor mij en mijn gezin. Wil je informatie? Dan kun je dat hier  vinden. 

Liefs,

Nova

3 jaar geleden

Ik was zelf 18 toen ik zwanger was van de eerste, mjjn moeder was 16 toen ze mij kreeg. Heel onervaren en totaal niet er aan toe, wel de battle aangegeaan maar zeker niet zonder dipjes - kleien depressies. Je doet het goed meid!

3 jaar geleden

Wat een lieve reactie. Dank je wel.

3 jaar geleden

Mooi verhaal en vooral mooi dat je het op deze manier met ons deelt.

3 jaar geleden

Wat een lieve reactie! Dank je wel. Wat vervelend zeg, hoe gaat het nu met je?