Snap
  • Mama
  • post

2 weken zonder man

hoe ga ik het halen... pff

Volgende week gaat mijn man voor 4 dagen er even tussenuit met wat vrienden...een hoognodige getaway die al jaren gepland stond eigenlijk, net de pech nu zwanger te zijn en een peuter die midden in de papa-fase zit te hebben... Maar goed, 4 dagen overleven we wel.

Hij heeft de week nadat hij terugkomt, nog 1 weekje dat ie moet werken en dan heeft hij 3 weken vakantie opgenomen (we zouden naar Nederland gaan maar dat gaat nu niet door omdat ik dus zwanger ben...prioriteiten veranderen eenmaal ;)). Dus met die vakantieperiode in gedachte, heb ik er mee ingestemd dat hij lekker die 4 dagen voor zichzelf kon nemen. Geniet ervan schat! Rust lekker uit, en wees klaar om double duty te draaien als je eenmaal je vakantie neemt haha...

Krijgen we dan gister bericht dat hij naar Colombia moet met zijn dochter 2 van de 3 weken. Misschien zelfs langer. Ze moet naar het ziekenhuis daar onder specialisten behandeling vanwege een kromming in haar rug waar ze nu wat aan willen doen, en haar moeder krijgt niet de volle maand vrij van haar werk om te gaan, dus moet haar vader ook een deel van de tijd mee. Tot overmaat van ramp, betaald de verzekering maar 1 ticket bovenop die van de patient, dus zal hij zijn Eigen ticket moeten betalen...

Zucht. Alles komt zo ineens op ons af, en ik moet niet klagen maar blij ben ik er echt niet mee... onze zoon zit nu volop in de "papa hier, papa daar" fase, en vraagt regelmatig snachts ook om zijn vader, hoe gaan we dat oplossen als hij er niet is, 2 weken lang (of langer)...

Iemand tips hoe ik dit het best aan kan pakken? Daarbij ook nog 5+maand zwanger met heerlijke rugpijn.... en weinig energie op bepaalde dagen... Oh en geen familie of hulp die ik kan inschakelen voor geval dat nodig is... Ik maak me dan ook erg zorgen voor het geval er wat misloopt en ik in het ziekenhuis moet blijven...

help :(

10 jaar geleden

dank je voor je reactie :) Ik heb geluk gehad dat mijn man maar 4 dagen weg moest ipv 2 weken. Hij is sinds gister terug, en ik heb ook veel regelmaat gehouden en uitstapjes gemaakt met mijn zoon... Ik merkte dat hij zich gehoorzamer gedraagt zonder zijn vader thuis, vreemd genoeg... Dit terwijl we toch allebei de disciplinaire types zijn, dus niet de een de "good cop" en de ander de "bad cop" zeg maar... we staan op 1 lijn. Maar gelukkig, al met al, is het goed meegevallen :)

10 jaar geleden

Voor mij is dit een best wel herkenbaar stukje. Toen mijn vriend besloot om weer te gaan varen (2 weken op 2 weken af), wist ik ook even niet hoe ik dit moest gaan doen. Maar ik heb mijn draai hierin gevonden. Ik heb destijds een dagschema opgesteld die op doordeweekse dagen hetzelfde zijn. Waarbij je kan denken aan de tijd om op te staan, ontbijten, spelen, thee drinken, boodschappen, lunch, spelen, etc.. Op alle dagen komt het rond dezelfde tijd. Ook voor het eten heb ik een schema, zodat Quin ook weet "wat" we wanneer eten. Deze routine houden we ook vol als papa weer thuis is. We zijn hier overigens mee begonnen in een week dat papa thuis was zodat Quin er al wat vertrouwd mee was geworden. Hierdoor krijg je de rust, reinheid en regelmaat waar kindjes en eigenlijk ook wij best wel veel aan hebben. En ik las dat je net zover bent als mij met de zwangerschap en ik heb gemerkt dat ik er op deze momenten alleen maar meer belang bij heb vooral door de rust.

10 jaar geleden

haha dat is ook een manier om er naar te kijken ja! Wij hebben zoiezo niet echt een ritme tegenwoordig, omdat elke dag een overleving is voor mij met dit zwanger zijn erbij (zware last van mijn rug momenteel), maar leuke dingen doen is toch iets van alledaags met mijn muppie. Ik hou ervan als hij geniet dus ik ga vaak leuke dingen met hem doen... Dus nieuw zou dat dan niet zijn... We komen er wel doorheen, ik zag het wat somber in vanmorgen (lekker die hormonen) maar het gaat wat beter nu :) Zat mama's die het ook alleen moeten toch? Alleen de pech zwanger erbij te zijn, anders kon ik veel meer aan. Ben vorig jaar ook 6 weken alleen geweest met mijn zoon, die was toen 18-19 maand, in Nederland dan, en dat is goed gegaan... dus moet dat zeker goed gaan alleen THUIS toch? :)

10 jaar geleden

helaas niet... men is hier vreemd als het op kinderen aankomt, kinderen zijn meer een last als wat anders hier... Ik heb een nicht hier wonen, die wel zal oppassen mocht er wat zijn, maar we zijn niet zo nauw nog (werken aan onze band sinds kort) dus dat was echt een last resort solution ;) Maar wie weet is het ook niet nodig, ik zag het een beetje somber in vanmorgen maar het gaat wat beter nu haha