1e blog over mijn leven met alle ernstig gebeurtenissen

Ik was 24 jaar, was al enige tijd vrijgezel.

Nooit ben ik een feestbeest geweest, dus trek de stoute schoenen aan.

Ik schrijf me in op lexa.nl. Veel vriendinnen verklaren me voor gek. Maar waarom eigenlijk dacht ik. Vind mezelf niet 1 van de mooiste vrouwen. Voor mijn gevoel heb ik niet veel sjans als ik eens ga stappen met een vriendin en ik zal echt nooit op iemand af durven stappen als ik ergens ben. 

Dus lexa.nl, ppfff wat een profielen staan er op. Eerst kijk je wat rond (dat kon toen nog haha) en zie je toch best wel leuke mannen er tussen staan. Waarom staan die er eigenlijk op vraag je jezelf dan af? Misschien om dezelfde reden als ik?? 

Ik wil een profiel waarbij ik ook kan reageren en dat kost geld. Ach waarom ook niet denk ik op dat moment. Ik betaal voor 6 maanden. Dat moet toch genoeg zijn om een leuke date te vinden, want zal er echt iets moois uit voortkomen via een datingsite. 

Al snel krijg ik veel reacties, ben echt stom verbaasd. Reageren ze nu echt op mij !!!
Met een aantal leuke mannen heb ik mail contact. Velen willen toch echt alleen maar seks. Gewoon een avondje leuk met elkaar en daarna weer gaan. Dat is toch niet wat ik zoek. 

Met een aantal heb ik wel heel leuk contact en heb ik een aantal dates. Leuke gezellige avondjes maar niks speciaals. 

En dan, dan staat er een like van ene smartie. Een jongen met gebruinde huid en prachtige ogen. Ik smelt in zijn ogen. Ik like hem snel terug. 
Binnen een paar minuten heb ik een kort berichtje van hem. Mijn hart maakt een klein sprongetje. Al snel zitten we uren achter de msn messenger. Tot diep in de nacht zitten we te chatten en we leren elkaar echt kennen. Hij woont op zichzelf in Zaandam (hè das lekker dichtbij vanuit Purmerend)  en hij is 28 jaar. 
Ook gaan we over op de sms maar durven nog niet te bellen. 

Op een middag zit ik helemaal alleen op kantoor. Ik kan alleen maar aan HEM denken, als ik aan hem denk word ik vrolijk, krijg ik kriebels in mijn buik en vooral ik wil zijn stem horen. (Bij mijzelf denk ik nog, hoe kan ik dit gevoel allemaal hebben als ik hem nog nooit gehoord of gezien heb) 

Weer die stoute schoenen, ik pak de telefoon op en toets zijn nummer in. 
Met Martin wordt er gezegd, en vanuit mijn kant is het stil. Wauw wat een geweldige stem heeft hij, Met Martin zegt hij nogmaals, en dan kan ik uitbrengen, met Petra !!!!

Hij is helemaal vrolijk aan de telefoon en is blij dat ik hem bel. We hebben ruim 2 uur gebeld (terwijl ik ondertussen echt aan het werk was whahahaha) en kunnen het echt vinden. Als we bijna gaan ophangen zegt Martin, wanneer gaan we afspreken?? 

Ik zeg uit het niks, 7 augustus!! Hij is het er helemaal mee eens en vraagt of ik naar zijn huis kom en ik zeg gewoon JA, zonder er bij na te denken. Met vlinders in mijn buik hang ik op en kan niet wachten tot het 7 augustus is.