19-- schuldgevoel en nog terecht ook

mijn hoofd praat sneller als dat ik bij kan houden. Mijn leven staat op ze kop en nu heb ik ook nog dat van een ander op ze kop gezet. Waar ben ik mee bezig?! Dit is niets voor mij?

Waar ik dacht dat Bart alleen een vriend voor me was heb ik me vergist. (Blijkbaar heeft Dennis misschien ergens toch gelijk gehad. Hij heeft altijd gezegd dat als het tussen ons niet blijkt te werken Bart de eerste zou zijn waar ik naar toe ren. Heb ik dat bewust gedaan? Ik weet het even niet..) ik voel me ontzettend schuldig naar zijn vriendin.

Ik loop naar huis met mijn scooter in de hand. Ik mag na al die wijn natuurlijk niet meer rijden. Al voelt het alsof ik in 1 klap weer nuchter ben. Ik vind het nu niet erg om te lopen. Het is een eind lopend.. Maar zo kan ik nadenken..

Eenmaal thuis zit Dennis op mij te wachten. Hij geeft me een knuffel alsof er niets aan de hand is. Ik voel me rot. Maar heb echt geen behoefte aan hem nu. Ik duw hem van me af. Hij word boos; 'heb je nu al een ander?! Dat je zo makkelijk over me heen bent? En ik voelde me nog wel rot voor je!' Heel even kijk ik hem verbijsterd aan.. Waar haal jij het gore lef vandaan om een mening over mij te vormen? Wie denk je wel niet dat je bent? Je was mijn eerste echte liefde. Ik hield van jou! En jij hebt mij op alle mogelijke manieren bedrogen. Rot toch op met je geknuffel en je pannenkoeken! Ik wil helemaal niets meet van jou. Ga lekker naar Desiree toe en flikker uit mijn leven.

Zijn ogen fonkelen. Hij is woest. Eerst verzoekt hij me om weg te gaan. Als ik dat weiger, aangezien het mijn huis is. Word hij nog kwader. Hij pakt me bij mijn arm. Het doet zeer. Ik ben desduivels en probeer me los te trekken. Dennis is alleen veel sterker. Hij gooit me naar buiten. We staan schreeuwend voor de deur. Hij geeft me een klap in mijn gezicht en gooit met een smak de deur voor mijn neus dicht. Perplex sta ik op mijn eigen stoep..