4 jaar geleden
#19 Misselijk
Nog 1 uur en 20 minuten, dan moeten we weg.
Ja. Ik zit letterlijk de tijd af te tellen. Was vanmorgen om 5.47u klaarwakker en ben sindsdien misselijk. Vandaag is het weer zo ver. Begeleid bezoek voor X. en A.
En ik wil niet. Alles in mij schreeuwt: NEE!
Maar afspraak is afspraak. En dus zit ik op de bank wazig naar de tv te kijken terwijl de minuten wegtikken. A. ligt in bed. Hij heeft vanmorgen een ongelukje gehad met zijn speelgoedkist. Er loopt nu een schaaf over zijn gezichtje. En ik voelde me toch al zo rot vandaag. Arme A.
Ik kan heel slecht omgaan met deze spanning. Voel me enorm rusteloos. Ik weet dat X. vandaag een gesprek heeft gehad met de coordinator. Maar ik heb geen idee hoe dat gegaan is. Zou hij daar ook te laat zijn geweest? Wat zou hij voor excuus hebben gegeven voor zijn te laat zijn bij de afspraken?
Ik wil niet. Maar het zal moeten. Maandag heb ik een gesprek met de coordinator. Maar mijn gevoel is niet veranderd. Voor mij is dit het einde. Hij heeft genoeg kansen gehad. Het enige wat er vandaag nog kan gebeuren is dat X. het nog erger maakt. We zullen zien.
Nog 1 uur en 15 minuten. Dan moeten we weg...