18 jaar en zwanger

Daar zat ik dan, net 18 jaar geworden en nu had in een positieve zwangerschapstest in mijn hand.

Het eerste wat door mijn hoofd ging was: wat nu?! Ik ben net 18, zat in het 3e jaar van mijn verpleegkundige opleiding. En was aan het genieten van mijn vrije leven. 

Toen ik mijn vriend het nieuws vertelde was hij ook erg geschokt. Meteen gingen we na denken over de verschillende opties die er zijn. Gaan we het houden? Abortus? Adoptie? Ik wist zeker dat ik adoptie nooit aan zou kunnen. Een kindje 9 maanden dragen, er van bevallen en het dan weggeven.  Nee dat zou ik echt nooit kunnen. 

We gingen naar mijn huisarts om onze opties te bespreken. We besloten om naar een abortuskliniek te gaan. Mijn gedachtes hierover waren erg gemengd. Aan de ene kant dacht ik misschien is het beter zo. Aan de andere kant heb ik veel gehuild ( hormonen?) over het  feit dat er een kindje in mij groeide en dat ik dat weg zou laten halen.  Eenmaal bij de abortuskliniek aangekomen kregen wij een echo.  Toen wist ik het meteen. Dit kan ik niet. Ik kan dit niet weg laten halen. Mijn vriend had dit gevoel gelukkig ook. We besloten om de baby te houden en er alles aan te doen om er voor te zorgen dat onze baby alles kreeg wat ze nodig had. 

Toen moesten wij het nog vertellen tegen onze ouders. Iets waar ik héél erg tegen op zag. Mijn moeder had mij altijd duidelijk gemaakt dat dit niet wenselijk was. 

We besloten om eerst naar mijn schoonmoeder te gaan. We hebben het haar verteld en ze was blij voor ons. Pffff wat was dat een opluchting. Toen moesten we het nog aan mijn moeder vertellen. Dit was iets wat ik probeerde uit te stellen omdat ik zo bang was voor haar reactie.  Eenmaal aangekomen op het gesprek was mijn moeder er op zijn minst gezegd echt niet blij mee. Dit was heel moeilijk voor mij. Ik voelde mij niet gesteund door mijn eigen moeder. Terwijl we altijd een hele goede band hebben gehad. Gelukkig draaide ze later bij en is ze nu een trotse oma :).

Ons volgende obstakel om te regelen was huisvesting. Ik woonde nog thuis en mijn vriend woonde op kamers. Ook niet ideaal om een kindje te krijgen. 

Willen jullie hier een blog over lezen?                                                                      Laat het dan even weten in de reacties :).

Liefs, 

M