#18 Een nieuw begin, maar eerst...

De eerste dagen na J.'s vertrek zijn ongemakkelijk. Je bent zo gewend om iemand om je heen te hebben, dat je die persoon toch om een of andere reden 'mist'. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier aardig wat traantjes om gelaten heb. Met name doordat ik nog steeds dacht nu voor altijd alleen te (moeten) blijven.. 

J. neemt geen contact meer met mij op. Hoogstwaarschijnlijk zit zijn vader hier achter, maar dat kan me niet schelen. Het is tijd om aan mezelf te werken, voor mezelf te kiezen. Mijn angstaanvallen zijn na de breuk nog erger geworden en met name 's nachts durf ik eigenlijk niet alleen te zijn. Ik ga naar de huisarts en nadat ik daar de situatie heb uitgelegd, krijg ik medicijnen om mijn aanvallen de baas te worden.

Van deze medicijnen merk ik rustiger te worden. Een heel fijn gevoel. Ik herpak mezelf en besluit J. een sms te sturen. Er moeten immers wat zaken geregeld worden zoals bijvoorbeeld het verdelen van het geld op de 'gezamenlijke' rekening, de inboedel & het op mijn naam laten zetten van het huurcontract. Kosten wat het kost ben ik van plan in dit huis te blijven wonen. Hoe goed de band met mijn ouders ook is, ik ben gewend aan mijn vrijheid en heb al teveel in dit huis geïnvesteerd.

Het duurt een tijd voordat ik eindelijk contact krijg met J. J's vader heeft namelijk zijn telefoon afgepakt, zodat hij geen contact met mij kan opnemen. 

Uiteindelijk krijg ik J. aan de telefoon (hiervoor heb ik helaas de buurman moeten inschakelen). J. zegt dat hij me mist & dat hij veel ruzie heeft met zijn vader. Het is hem heel duidelijk dat hij daar niet kan blijven wonen. Ik houd voet bij stuk. Uit = uit, ik wil verder met mijn leven. Ik heb al veel teveel tijd, geld & energie gestoken in deze relatie.

Ik spreek met J. af dat hij binnenkort met mij kan afspreken om de rest van zijn spullen op te halen. Ik geef heel duidelijk aan dat ik hierbij niet aanwezig hoef te zijn, maar dat ik wel wil dat hij mij laat weten wanneer hij komt. J. gaat akkoord en zegt eerst een auto te moeten regelen om zijn spullen op te kunnen halen.

De dag erna kom ik thuis uit mijn werk en zodra ik binnen kom, bekruipt mij een vreemd gevoel. Ik kan er niet echt mijn vinger op leggen, maar iets is er anders. Ik loop naar boven om te douchen en dan zie ik het. J. is binnen geweest. Hij heeft zijn muziekkamer leeg gehaald. Verder heeft hij wat kleding & zijn voorraad medicijnen meegenomen. De rest van zijn spullen zijn er nog.

Ik schrik enorm! Dit hadden we niet afgesproken! Ik ren naar beneden en loop naar de buurman. Ik vraag hem of hij hier misschien vanaf weet of misschien iets heeft gezien. Hij weet me te vertellen dat J. 's middags het huis in is geweest om wat spullen te halen. De buurman heeft hem toen zelfs nog gesproken en gevraagd of ik er vanaf wist. J. heeft toen gelogen en gezegd dat ik op de hoogte was. J.'s moeder heeft hem erbij geholpen. Wanneer ik de buurman vertel dat ik van niks weet, is hij woest. Hij belooft me hier absoluut nog met J. over te praten en biedt mij zijn excuses aan. 

Ik ga naar huis en bel meteen een goede vriend van mijn vader. Ik leg hem de situatie uit & hij komt meteen om nieuwe sloten bij mij op de deuren te zetten. Zo, dit geintje flikt J. mij niet nog een keer!