17 jaar en zwanger WAT NU?

Waar zal ik beginnen. Ik heb mijn vriend leren kennen in 2010. Eind december kwam ik erachter dat ik in verwachting was ik was toen 17 jaar en net klaar met mijn middelbare school. Mijn vriend was toen 20. Het was een grote schok voor ons beide. Ik bedoel wij woonde allebei nog thuis waren volop aan het genieten van onze vrijheid. Toch wist ik meteen dat ik het wou houden. Ik zei toen dan ook tegen mijn vriend: ik hou het hoe dan ook of je blijft bij me of je gaat bij me weg. Hij besloot er samen met mij voor te gaan.

Toen kwam het volgende dilemma, waar gaan we wonen? Hoe gaat de toekomst verlopen? Allemaal vragen.. Mijn moeder zei direct jullie komen maar bij mij in huis wonen. Mijn schoonvader met zijn toen nog nieuwe vriendin, inmiddels vrouw, zeiden tegen mij dat ik maar abortus moest plegen. Ik ben hier zo boos over geweest! Mijn schoonvader heeft inmiddels zijn excuses aangeboden maar zij niet. But i don't care. Als ik nu zie wat een prachtige dochter van bijna 5 ik nu heb.

We zijn toen dus bij mijn moeder, stiefvader en mijn 2 broertjes ingetrokken. Wij hadden daar gelukkig een eigen kamer en konden daar een babykamer maken voor onze dochter. Ik ben toen op mijn 18e na het breken van mijn vliezen ingeleid bij precies 40 weken en op 02 Oktober 2011 is onze dochter geboren. Mijn vriend was toen 21 jaar. Ik wou dolgraag mijn moeder bij de bevalling, ik was zo bang! Dit was tegen de wil van mijn vriend in, maar hij had er uiteindelijk vrede mee. Tijdens mijn bevalling is zelfs mijn vader er nog bij gekomen. Mijn ouders hebben ondanks de scheiding gelukkig goed contact. Na de bevalling gingen we dan ook weer naar mijn moeder. Erg lastig voor mijn vriend die van structuur houdt wat daar totaal niet het geval was.

Een erg lastige tijd voor ons, weinig privacy, mijn broertje was op dat moment drugsverslaafd en deed er ook alles aan om aan drugs te komen. Zelfs meerdere zelfmoordpogingen inclusief psychoses. Ondanks dat hadden wij geen recht op urgentie.

Godzijdank kregen wij in augustus 2012 een appartement, wat waren wij blij! Eindelijk een plekje voor onszelf! Ik ben mijn vriend zo dankbaar dat hij al die tijd aan mijn zijde is gebleven! 

Nu sla ik een stukje over. Ik heb al die tijd in de thuiszorg gewerkt totdat mijn dochter dus 4 jaar werd. Zij naar school dus ik na veel onderzoek, ook naar school! Om toch een vervolgopleiding te doen en ook met zicht op de toekomst. Toen kwam de volgende, toch wel weer, schok voor mij. Ik was net 5 weken aan mijn opleiding begonnen en kwam erachter dat ik in verwachting was. Hoe dan? Ik zat toch aan de pil? Dit kan toch niet? WEL dus. De paniek sloeg dan ook toe, ook bij mijn vriend. We zaten toen al in de bijstand. Hoe gaan we dat doen? Een baby? Nu? En financieel dan? Ook hadden we geen extra kamer meer.

Weer was ik vastbesloten ook deze keer houdt ik het hoe dan ook! De volgende dag ben ik dan ook direct naar mijn directrice gegaan. Gelukkig zijn er allemaal regelingen binnen mijn school waardoor ik mijn opleiding gewoon kon blijven volgen, thank god!

Veel ondersteuning hebben we helaas niet mijn vriend ziet zijn moeder niet meer en voor de rest worden we ook niet echt heel goed ondersteund. Soms financieel gelukkig iets of met spullen. Maar emotioneel of even ontlast worden totaal niet. Vrienden begrijpen ons ook niet. Ook niet wat het inhoudt om een huishouden of gezin te hebben. Iedereen woont nog thuis bij papa/mama en heeft nog geen kinderen. Terwijl wij toch al in oktober 5 jaar lang een gezin zijn, nooit oppas hebben, snappen ze gewoon niet hoe druk wij het soms hebben en niet altijd kunnen ''chillen''.

Toen kwam het praktische waar gaat de baby slapen? Onze slaapkamer is gelukkig groot genoeg dus een muurtje werd leuk beplakt door mij en hupsakee de commode tegen het muurtje en het wiegje naast ons bed. Als het ouder is kon het immers bij de oudste op haar kamer. De eerste 6 maanden van mijn studie heb ik feilloos, zwanger, gevolgd. Toen we wisten dat het weer een meisje werd was ik zo blij en dacht ook meteen praktisch, we hadden immers gewoon geen geld ivm de bijstand, dat is handig gelukkig had ik alles van de oudste bewaard en kan ik alles nu hergebruiken. Alles is uiteraard roze dus dat kwam even super goed uit! Begin april heb ik mijn verlof genomen en heb thuis alles op orde gemaakt. Op 07 mei dit jaar, ben ik wederom vanwege langdurig gebroken vliezen ingeleid, en ben ik binnen 1,5 uur bevallen van onze tweede dochter! Dit keer wel alleen met mijn vriend. En als wij dit alleen met zijn 2en kunnen doorstaan gaat het zeker goed komen! Ik hoop dat mijn vriend binnenkort wel weer werk heeft dat geeft financieel gewoon veel meer lucht. Aangezien mijn complete studiefinanciering van de gehuwdennorm af wordt getrokken. Toch vind ik het wel fijn dat de jongste dan gewoon nog even lekker thuis bij papa is als ik weer naar school ga. Ik ga in september weer naar school en ben vastbesloten hem af te maken! Zo laat ik zien dat als je echt iets wilt het mogelijk is! Zolang je er zelf maar in gelooft!

xx