Niemand is perfect dus ook jij niet. Wees niet zo streng voor jezelf ook als is het verdomd moeilijk zo af en toe.
Wat betreft of je gemist, absoluut. Ik kan alleen uit mijn eigen ervaring spreken. Ik verloor mijn vader toen ik 15 was. Nu bijna 25 jaar later is het verdriet en gemis er nog steeds en de pijn is vertrokken naar de achtergrond maar zal nooit verdwijnen. Dat zal ook voor jou dierbaren gelden. Als jij er niet meer bent.
Lieve Nikki. Laat me beginnen te zeggen dat je zeker gemist zal worden ook al voelt dat nu niet zo. De liefde van je kind is (nu nog) sowieso onvoorwaardelijk want jij bent zijn mama met al je positieve en minder positieve eigenschappen ben je toch zijn veilige haven. Ik kan niet voor je partner en je familie spreken maar ik weet zeker dat ook zij je zouden missen. Het is goed dat je aan jezelf werkt, het lijkt nu alsof dat niks oplost maar dat gaat ook niet vanzelf. Stapje voor stapje kom je uiteindelijk echt wel waar je zijn wilt. Hou vol en probeer van jezelf te gaan houden want dan ben je waard.
Het lijkt of ik mijn eigen verhaal zit te lezen.
Ik heb sinds een aantal maanden een depressie.
En ook ik voel me falen als moeder, vriendin, collega.
Maar wie ben ik en waar sta ik zelf eigenlijk?
En ook ik ben altijd keihard naar mezelf geweest.
Hop niet achterom kijken doorgaan. Maar daarbij stap ik telkens over mijn eigen gevoelens heen.
Maar ook hier leren we weer van en komen er weer sterker uit.
Sterkte Nikki! En je doet het goed hoe je het ook doet.
Jotho
Niemand is perfect dus ook jij niet. Wees niet zo streng voor jezelf ook als is het verdomd moeilijk zo af en toe. Wat betreft of je gemist, absoluut. Ik kan alleen uit mijn eigen ervaring spreken. Ik verloor mijn vader toen ik 15 was. Nu bijna 25 jaar later is het verdriet en gemis er nog steeds en de pijn is vertrokken naar de achtergrond maar zal nooit verdwijnen. Dat zal ook voor jou dierbaren gelden. Als jij er niet meer bent.
Chisty89
Lieve Nikki. Laat me beginnen te zeggen dat je zeker gemist zal worden ook al voelt dat nu niet zo. De liefde van je kind is (nu nog) sowieso onvoorwaardelijk want jij bent zijn mama met al je positieve en minder positieve eigenschappen ben je toch zijn veilige haven. Ik kan niet voor je partner en je familie spreken maar ik weet zeker dat ook zij je zouden missen. Het is goed dat je aan jezelf werkt, het lijkt nu alsof dat niks oplost maar dat gaat ook niet vanzelf. Stapje voor stapje kom je uiteindelijk echt wel waar je zijn wilt. Hou vol en probeer van jezelf te gaan houden want dan ben je waard.
MamaMoppie
Het lijkt of ik mijn eigen verhaal zit te lezen. Ik heb sinds een aantal maanden een depressie. En ook ik voel me falen als moeder, vriendin, collega. Maar wie ben ik en waar sta ik zelf eigenlijk? En ook ik ben altijd keihard naar mezelf geweest. Hop niet achterom kijken doorgaan. Maar daarbij stap ik telkens over mijn eigen gevoelens heen. Maar ook hier leren we weer van en komen er weer sterker uit. Sterkte Nikki! En je doet het goed hoe je het ook doet.