12 November. We denken aan je☆

Niemand die weten kan

Hoeveel ik van je hou.
Niemand die mij troosten kan
In mijn verdriet om jou.
Niemand die begrijpen zal
Hoe vreselijk ik je mis.
Niemand die beseffen zal
Hoe erg die pijn wel is.

Lieve Davey.

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat wij tezien hebben gekregen dat jou hartje het niet meer aan kon.

Ik vraag me nog steeds elke dag af, hoe heeft dit kunnen gebeuren ?

Het ging elke keer zo goed, en ineens moest je vechten voor je leven.

Jou navelstreng was samengeknepen waardoor je geen zuurstof meer kreeg en je hartje harder moest pompen.
Wisten we het maar eerder dan hadden we je kunnen helpen.

Ik heb je nog tot 3 Februari bij me gedragen. Toen zijn jullie geboren en hebben we je in het echt gezien. Zo'n lief klein mannetje met hetzelfde gezichtje als je zusje.

We hebben mooie foto's van jou laten maken waar we heel blij mee zijn.
Zo ben je toch nog een beetje bij ons.
Ook hebben we een heel mooi plekje op het crematorium voor jou waar we elke week samen heen gaan.

Gelukkig gaat het met je zusje heel erg goed. Ze is een vrolijk meisje en merkt er nu nog niets van.

Ik kijk nog vaak naar de mooie 3D echo dat jullie bij elkaar in de armen liggen.

Kon je nog maar bij ons zijn en lekker knuffelen met ons en je zusje.

We missen je zo lieve schat en je zit voor altijd in ons ♡