6 jaar geleden
110-- been there, done that.
Bedankt voor u tijd, bedankt voor u steun, bla bla, wat een verspilde moeite.. denk ik met donderwolken boven mijn hoofd.
Die tekst lijkt de psycholoog voor het eerst iets te doen, ze kijkt me iets wat verward aan voor ze zegt; ik vind het persoonlijk ontzettend knap, dat jij op deze wijze in het leven kunt staan na alles wat je hebt mee gemaakt.
Lichtelijk geiriteerd kijk ik haar aan, is dat echt het beste wat u uit u mond krijgt? Met alle respect hoor, maar even serieus.. ik zit hier niet om te horen wat ik goed heb gedaan en hoe sterk ik wel niet ben of ben geweest. Dat weet ik nu wel. Ik zit hier omdat ik dit alles een plekje wil leren geven. En als u me gaat vertellen dat ik het goed heb gedaan is dat heel leuk. Maar daar schiet ik letterlijk geen f*ck mee op. De enige manier om dit voor mezelf op een rijtje te krijgen is als eerst mijn emoties er weer over naar boven komen. Aangezien u dat stukje niet begrijpt.. heb ik hier niet zoveel meer te zoeken. Bedankt voor u tijd. Ik sta op pak mijn kladblok en mijn tas en laat de vrouw verbluft achter. Waarschijnlijk duurt het even aangezien ze vind dat ik veel te snel praat.
Misschien ben ik wat hard geweest.. maar ik heb dit toch ook nu wel gehad? De tijd dat ik als een klein kind zo nu en dan een sticker kreeg hebben we nu toch wel gehad lijkt me.
"Nik? Hoe was het bij de pillendokter vandaag?" Grapt Jesse.
Haha maf, ging prima, heb mijn hart gelucht. Maar tis wel goed zo, Ik ben het wel weer even kwijt eigenlijk. Mijn hoofd is leeg. Tenminste.. zo voelt het. Misschien was die uitbarsting wel even goed brabbel ik zachtjes. Daarnaast als het me weer hoog gaat zitten ga ik eerst wel weer bloggen op dat mamakletsforum zeg ik met een schuine knipoog. Jesse schiet in de lach. Dat is mijn tekst toch? Ja daarom juist!
Ik weet niet of het door mijn gesprekken bij de psycholoog komt, of waardoor eigenlijk. Maar tussen Jesse en mij gaat het echt heel erg goed de laatste tijd. We doen leuke dingen met zijn 3tjes en we begrijpen elkaar weer. Die man die iedere avond naast me in bed ligt is niet meer alleen maar een man. Het is mijn man. (Tenminste, over dat laatste is het laatste woord nog niet gezegd. Haha.) maar we zijn gelukkig. En dat is aan ons alle 3 te merken.
"Nik? Ik ben laat vandaag, vanavond wil ik even met je praten er komen wat veranderingen aan op mijn werk."
Als jesse thuis komt breng ik meteen Davy naar bed, gelukkig slaapt hij binnen 15 minuten. Ik ben toch wel benieuwd wat jesse wil bespreken.