4 jaar geleden
1 + 1 = geen twee zeggen ze
Een tweede, kan dat ook meevallen?
Toen ik net zwanger was van de tweede kreeg ik vaak te horen dat twee kids toch wel anders is, dat eentje dan eigenlijk appeltje eitje is en je achteraf niet weet hoe je ooit druk kon zijn met maar 1 kind. Het waren veelal waarschuwingen van mensen die al 2 of meer kinderen hadden. Sommige gaven zelfs aan dat ze de overstap van 1 naar 2 groter vonden dan van 0 naar 1. We waren dus gewaarschuwd. Ondanks dit soort opmerkingen heb ik nooit getwijfeld over een tweede. Maar hoe bevalt dat nu een tweede; is het echt zo "erg" ?
Nu Charlie ruim een maand is moet ik heel eerlijk zeggen dat ik het eigenlijk heel erg mee vind vallen. In veel opzichten zelfs makkelijker dan de eerste keer. Natuurlijk is het voor het grootste gedeelte afhankelijk van het kind of het mee of tegen valt. Wanneer er problemen zijn met slapen en/of voeding wordt het waarschijnlijk een heel ander verhaal. Of wanneer je te maken hebt met een huilbaby. In die zin denk ik echt dat je een beetje mazzel moet hebben. En dat hebben we tot nu toe heel erg met Charlie. Ze drinkt en slaapt goed en is een heel relaxte baby. Maar wat voor mijn gevoel ook zeker mee speelt is dat ik merk dat ik zelf veel relaxter ben met nummer twee. Niet dat dat niet het geval was bij de eerste maar het grote voordeel van de tweede vindt ik dat je alles al een keer hebt meegemaakt. Je weet dat het een fase is die weer over gaat en durft veel beter te vertrouwen op je gevoel. Waarschijnlijk merkt je kind daar ook iets van, wat wellicht ook meewerkt.
Ook hebben we dit keer gekozen voor een babyborrel ipv kraamvisite thuis. Dit maakt het verlof ook veel relaxter en hoef ik veel minder rekening te houden met voedingstijden in combinatie met visite. Ook fijn voor Ruby (mijn oudste dochter) zodat we met dit mooie weer niet verplicht zijn binnen te blijven voor de visite maar lekker samen op pad kunnen gaan. Doordat Ruby de normale dagen naar opvang en oma's gaat heb ik ook voldoende tijd even alleen met Charlie.
Waar wat mij betreft de uitdaging in zit is met name de ochtend en avond. Jezelf en 2 kids klaarmaken vraagt om meer planning. Vooral omdat ik Ruby niet (lang) alleen in een ruimte met Charlie kan laten. Dat was wel even één van de dingen waarover ik vooraf minder had nagedacht. Gelukkig is Erik ook veel thuis om te helpen. En ja grijp ik iets vaker naar een filmpje op mijn telefoon voor Ruby als het even niet anders kan.
21 augustus moet ik weer beginnen met werken en ben dan heel benieuwd hoe het dan zal gaan met 2 kids. Dat betekent namelijk meer geregel en meer plannen. Hoe hebben jullie de komst van de tweede ervaren? Viel dat mee of tegen? En hoe gaat dat in combinatie met werk?
Liefs Aimee
yvo_k
Volgens mij is het maar net wat voor baby je hebt en de omstandigheden. Mijn eerste was een huilbaby en ik had erg last van de hormonen (heftige bevalling, dysmatuur geboren, borstvoeding wat niet mee werkte en zwangerschap gerelateerde ziekte van graves). Tweede zoon was een stuk rustiger en ik kreeg medicijnen voor de ziekte van graves. Hierdoor was 1 + 1 = 1.5 ?
Ds1992
Heel herkenbaar, ik vond persoonlijk van 0 naar 1 veel zwaarder dan 1 naaar 3 (tweeling) 1e kindje was ik heel onzeker en heftige kraamtranen en noem maar op dit ervaarde ik bij de tweeling niet nu zijn ze 1 jaar en me oudste 2.5 merk ik dat de uitdaging er in zit om echt naar buiten te gaan bijv speeltuin. Leuk om je verhaal te lezen!
Bellefleur33
Ik heb een dochtertje van 3,5 en een zoontje van 5,5. Ik vond de zorg voor 2 heel erg meevallen. Inderdaad wat meer plannen, maar ook daar wen je weer aan en weet je niet beter. Wat ik onderschat heb is de interactie tussen die twee nu ze wat ouder zijn. Ze kunnen leuk samen spelen, maar helaas ook goed samen vechten. Dat maakt het voor mij soms pittig.
mariannep
Ik vond van 1 naar 2 alles mee vallen en van 2 naar 3 eigenlijk ook wel. Bij ons schelen de oudste en jongste iets meer als 3 jaar, dus het Is soms pittig. Op mijn 1e verlofdag van onze 3e wilde onze zoon niet meer slapen s middags., maar als dat dan het meest pittige is. En ja de ochtend spits is pittig. Gelukkig gaan ze maar 2 dagen naar de opvang en doen we de ochtend dan samen, want alleen redde ik het niet om om 8 uur op mijn werk te zijn. Wel heel benieuwd hoe het over een paar maandjes is als de oudste 5 dagen naar school moet. En wat bij ons van 1 naar 2 super (En van 2 naar 3 ook), heel snel zorgen dat ze s middags tegelijk slapen, want dat scheelt er heel veel.