Snap
  • Mama
  • Relatie

#03 DE (ALLER)EERSTE KUS

Zodra we de kroeg uitlopen pakt J. mijn hand vast. Even ben ik er beduusd van. Wat is hier aan de hand?

Door alle drank van die dag kan ik niet normaal meer nadenken. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik over alles wat ik doe eerst 10x nadenk. Ik ben een echte piekeraar! Maar dat piekeren gaat vandaag niet meer.

Samen lopen J. en ik richting mijn huis. Ik klets honderduit. Daar ben ik heel goed in, zeker als ik zenuwachtig ben en helemaal met een paar glaasjes teveel op. Wanneer we mijn straat eenmaal inlopen, wijs ik naar mijn huis: ‘Kijk daar woon ik. En dat is mijn auto. En de auto van mijn ouders. En.. ‘
Mijn geratel wordt onderbroken. J. trekt me naar zich toe en kust me. Ik weet niet wat me overkomt en ik sta helemaal verstijfd. Ik heb echt letterlijk geen idee wat ik aan het doen ben en doe maar wat. Het voelt voornamelijk erg ongemakkelijk.

Voorzichtig duwt J. zijn tong in mijn mond. Het voelt raar. Helemaal wanneer hij vervolgens ineens ‘gek’ gaat doen en er één grote grap van maakt door met zijn tong mijn tong te ontwijken. Hij maakt er een spelletje van. Ik kap de kus af. Dit wil ik niet! Zo had ik me mijn allereerste kus niet voorgesteld.

Maar in plaats van dit te zien als een teken dat ik dit helemaal moet afkappen, besef ik dat de enige gedachte die nu nog door mijn hoofd gaat is: ‘ik ben gezoend’.
We wisselen telefoonnummers uit en ik loop het laatste stukje zelf naar huis, terwijl J. op zoek gaat naar zijn auto die hij naar eigen zeggen hier ergens in de buurt geparkeerd heeft.

Eenmaal thuis is alles donker. Het is duidelijk toch een stuk later dan ik gedacht had en mijn ouders & zusjes slapen inmiddels al. Ik aai onze hond over zijn koppie en ga dan ook naar boven. Het duurt niet lang voordat ik in mijn bed lig en in een diepe slaap val.

De volgende ochtend word ik wakker en zie ik op mijn telefoon dat ik een berichtje heb gehad. Het is J. Hij vond het leuk me te ontmoeten en hoopt dat we elkaar snel weer kunnen zien.
Ik probeer me te herinneren hoe hij er ook alweer uitzag. Absoluut geen trots moment. Ik weet nog wel dat hij mijn type niet is, maar is het echt zo erg als ik me herinner?

Ik sms hem beleefd terug dat ik het ook gezellig heb gehad en dat we best nog wel een keer kunnen afspreken. Hij geeft aan binnenkort bij een winkel vlakbij mijn huis te moeten zijn en vraagt of ik hem daar wil ontmoeten. Dan kunnen we daarna samen nog even een wandeling maken of zo. Gewoon even wat kletsen. Het lijkt me een goed idee om hem een keer nuchter te zien, dus ik stem in. Een dag later is het zover…