#02 DE ONTMOETING...

Het is Koninginnedag 2008. Mijn eerste weken als werkende vrouw zitten erop. Ik voel me goed en het is feest. Mijn vriendinnen en ik gaan uit in een plaatselijke kroeg waar we speciaal voor de gelegenheid van tevoren een tafeltje hebben gereserveerd.

We zijn er dan ook al vroeg, anders zouden ze ons tafeltje weggeven. De sfeer zit er al goed in als we binnenkomen. Het is gezellig druk, we hebben een mooi plekje toegewezen gekregen en er klinkt goede muziek. We hebben elkaar de afgelopen weken weinig gesproken, dus het bijkletsen kan beginnen. Twee van mijn vriendinnen hebben al een tijdje een serieuze relatie. De andere vriendin heeft net een nieuwe vriend. En ik zit er weer als enige vrijgezel tussenin.

Dat mag de pret niet drukken vandaag. We drinken wat, krijgen tussendoor wat hapjes aangeboden (goede service in deze kroeg) en dan komen er ineens een zakje oranje ballonnen en een pen tevoorschijn. Deze had één van mijn vriendinnen meegenomen. We blazen allemaal een ballon op en schrijven er wat op of tekenen een gezichtje. Vervolgens meppen we hem door de kroeg. Iets wat het gezelligheidsgehalte alleen maar ten goede komt (of zou dat aan alle drank liggen).

Het is einde middag en mijn vriendinnen hebben genoeg gehad. Ze gaan allemaal weg om hun vriendjes op te zoeken. Ik heb echter nog geen zin om naar huis te gaan. De avond is nog jong en zoveel heb ik nou ook weer niet gedronken. Ik kom een oude bekende van mij tegen die met het idee komt om te gaan barhoppen. Ik ga met hem mee. Gezellig!

Uiteindelijk vinden we een lege tafel in een kroeg vlakbij. We besluiten daar even te gaan zitten en al snel komen we nog meer bekenden tegen. Zo gaat dat in een dorp.. ;)
Ik heb net mijn gesprek met iemand afgerond en zit wat voor me uit te staren naar de deur van de kroeg, als daar ineens een voor mij toen nog onbekende jongen binnen komt lopen.

Hij is totaal mijn type niet: klein, stekeltjeshaar, gouden ketting en armband, een beetje patserig. Maar hij ziet mij kijken en loopt meteen op mij af. Ik ben helemaal verbaasd. Dit is mij nog nooit overkomen! En ik kijk dan ook serieus even achter me, om te zien of daar niet toevallig iemand anders staat waar hij naartoe loopt.
Hij probeert een gesprek met mij aan te knopen, maar de muziek staat zo luid dat ik hem niet kan verstaan. Ik pak de pen van eerder die dag uit mijn tas en begin op een bierviltje te schrijven dat ik hem niet kan verstaan vanwege de muziek. Zo schrijvende weg raken we toch ‘aan de praat’.

Hij heet J., is 1 jaar ouder dan ik en schijnt net weer in het dorp te zijn komen wonen. Zijn ouders zijn gescheiden en hij had een tijdje bij zijn moeder gewoond (buiten het dorp), maar is recentelijk weer terug verhuisd naar zijn vader vanwege zijn werk. Het is toch wel gezellig en we besluiten naar een andere kroeg te verhuizen, waar het hopelijk iets rustiger is en we even kunnen praten.

Al snel komen we in een kleine pub terecht waar ze ook cocktails schenken. We kunnen gewoon aan een tafeltje zitten en ik bestel twee cocktails. Er staat een oud klasgenoot van mij achter de bar waar ik ook even mee sta te kletsen, als ik besef dat ik geen geld meer heb. Ik zeg hem (en J.) dat ik zo terug ben en ik zet het op een rennen naar mijn huis. Ik woon er gelukkig maar 5 minuutjes vandaan. Ik pak daar wat geld uit mijn portemonnee en ren weer naar de pub waar J. nog steeds geduldig zit te wachten. Hij kijkt er naar één of andere sportwedstrijd op tv.

Ik betaal de rekening en ga bij J. aan het tafeltje zitten, wanneer hij aangeeft dat hij geen alcohol drinkt. Dat had ik niet verwacht en ik vind het wel verfrissend. Ik daarentegen heb geen enkele moeite met alcohol en sla in een mum van tijd beide cocktails achterover. Daarna heb ik mijn max bereikt en zeg ik tegen J. dat ik naar huis ga. En hij biedt aan om even met me mee te lopen…