Zwemmen spannend

Voor mijn kinderen is vandaag (of eigenlijk afgelopen vrijdagmiddag al) de voorjaarsvakantie begonnen. Dat vraagt natuurlijk om een leuke activiteit en mijn oudste zoon stelde voor om te gaan zwemmen. Hmmm, eigenlijk een heel goed idee, want mijn jongste zoon kan wel wat oefening gebruiken.

De jongste vind water best wel spannend en dan vooral om water in zijn gezicht te krijgen. Je verliest dan natuurlijk ook heel wat controle, want je ziet even niets meer en naderhand drupt er nog allemaal water vanuit je haar naar beneden. Zwemles is bij hem dan ook een kwestie van heel veel geduld en heel veel spelletjes spelen voor hij aan de "echte" zwemlessen kan beginnen.

Gelukkig hebben we een zwemschool gevonden waar dat kan. Minispruit krijgt 1-op-1 zwemles, waarbij er heel veel aandacht is voor het "watervrij" maken. Maar ja, die zwemles is maar 1 keer in week en dan ook nog maar een half uurtje per keer. Dus wat extra oefening is niet gek.

Vanochtend eerst maar eens uitgeslapen (lees: half 8 kwamen mijn spruiten in mijn bed liggen om te knuffelen en te kletsen), ontbijtje gemaakt en daarna op de fiets naar het zwembad. Maxispruit is een enorme waterrat, dus die ging meteen naar de stroomversnelling en de glijbaan, en minispruit hing nog even aan mij. Na een tijdje "kat uit de boom kijken" wilde minispruit, samen met zijn grote broer van de glijbaan. Prima, ik vang je onderaan wel op. Onderaan de glijbaan kwamen er wat spetters in zijn gezicht ... maar de paniek bleef uit!

Later zag mini hoe zijn grote broer van de duikplank sprong en dat wilde hij ook. Eerst ging hij op een startblok staan. Ik wachtte in het water om hem op te vangen, maar het startblok was toch wel erg hoog. Dan maar naast het startblok ... maar dat was toch ook wel erg hoog. Dan maar op de zijkant van het bad (die zit even hoog als het waterniveau) en ja hoor, daar sprong hij! Zijn gezicht bleef droog, dus hij wilde dan toch wel de rand naast het startblok proberen. De spanning was te zien op zijn gezicht, maar daar ging hij toch! Dikke klots water over zijn gezicht, maar waar blijft de paniek? Hij lachte zelfs en riep: en nu van het startblok! Uiteindelijk is hij zelfs van de duikplank gesprongen (hand in hand met zijn broer, dat wel) en er was geen paniek!

Supertrots op mijn minispruitje!!