Ik kan MET zonder zijwieltjes fietsen!

Toen ik zwanger was van de oudste zagen wij tijdens een wandeling een vader zijn dochtertje van een jaar of 4 leren fietsen zonder zijwieltjes. Bij deze ontroerende aanblik besloten we met een lach dat dit een taak voor de aanstaande papa zou gaan worden.

Zo gezegd, zo gedaan. Twee jaar geleden leerde papa de oudste dan ook vol overgave fietsen. De aanblik was weer net zo ontroerend als tijdens die ene wandeling. Gisteren vertelde ik mijn jongste van net 4 dat haar nichtje ( ruim 3 maanden ouder ) zonder zijwieltjes kan fietsen en mijn jongste wilde daar natuurlijk absoluut niet voor onder doen. Ze wilde meteen zonder zijwieltjes fietsen!!

Helaas kon papa in verband met rugklachten deze keer niet helpen. Haar grote zus van 6 jaar besloot de honours waar te nemen. Ze ging met haar fiets naast haar zusje staan en liet met heel veel geduld zien hoe je op de fiets moet stappen. Daarna hield ik mijn jongste even vast en wat denk je? Daar ging ze !!!! ( ondertussen heel serieus luisterend naar de fanatieke aanwijzigingen van haar zus) Onder luid applaus en enthousiaste aanmoediging van haar zus fietste ze voor de eerste keer zonder zijwieltjes. Wat was ik trots: niet alleen omdat de jongste zo wegfietste, maar vooral ook omdat mijn oudste haar jongere zusje zo lief hielp. Na het fietsen wilde de jongste meteen oma bellen en riep ze dolenthousiast:''Ik kan al MET zonder zijwieltjes fietsen!  Deze mijlpaal was dan ook minstens zo ontroerend.