Zo'n eerste dag op de peuterspeelzaal

Vandaag was eindelijk de dag. Mijn zoon is net 2 jaar, en mocht vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Hij is sinds zijn geboorte alleen bij mij, papa en bij oma geweest overdag. We maken geen gebruik van kinderopvang, want mijn schoonmoeder past drie dagen in de week op, echt een luxe! Daarom was ik erg nerveus voor vandaag. Want hoe zal hij het doen?

Ik woon in een klein dorp, met maar 1 basisschool. In hetzelfde gebouw zit ook de peuterspeelzaal, met 1 lokaal. Gemiddeld zijn er per dag 12-15 kinderen in het groepje met 2 leidsters op de groep. Best goed geregeld. Vanochtend de kleine man uit bed gehaald, en zoals gebruikelijk op donderdag samen een bammetje gegeten. Omdat mijn schoonmoeder hem ook 1x per week gaat brengen mocht te ook vandaag mee. Om half 9 de schoenen en jas aan, en zijn nieuwe tasje op de rug. Pas op dat moment denk ik, mijn kleine jongen word al groot! Even samen op de foto en dan gaan we!

Nadat we oma hebben opgehaald, die woont aan de looproute naar school, stappen we vol vertrouwen het schoolplein op. Hier is mijn zoon nog op bekend terrein, we spelen namelijk wekelijks op het schoolplein. Dan lopen we door naar de ingang en mag hij voor het eerst naar binnen. Zelfverzekerd en nieuwsgierig stapt hij over de drempel. En dan, dan wordt het toch wel een beetje eng. Er zijn al allemaal kindjes, en nog 2 andere mama's. Snel pakt hij mijn handje vast, en durft niet meer verder. Toen de juf begon met praten kwamen ook de waterlanders erbij, dit is toch wel eng!

Gelukkig hoeft er vandaag nog niets, dus de juf gaat gewoon door met de gebruikelijke zaken. Wij trekken rustig de jas uit, bekers op de plek en de tas onder de kapstok. Dan komt mijn zoon tot de conclusie dat hij best in een hoekje kan gaan spelen. Maar alleen als mama er bij staat, want anders komt hij mij gewoon halen. Gelukkig gaan ze gelijk buiten spelen, en dat kan hij als de beste. Als mama sta ik verwonderd te kijken hoe alle kindjes luisteren naar de juf! Ze trekken rustig de jas aan, en gaan dan netjes bij de deur zitten wachten. Ik denk bij mezelf, dit gaat mijn zoon echt nooit doen! Maar daarna denk ik, ach misschien voordat hij vier wordt misschien. Ze mogen allemaal 1 fietsje of tractor meenemen en daar gaan ze allemaal. En mijn zoon vergeet even dat mama er is, en stuift er achter aan! Yes, denk ik, hij vindt het leuk!

Eenmaal buiten gaat hij lekker spelen, maar komt mama af en toe nog wel halen. Nadat ik even met de juf gepraat heb is het tijd om mijn zoon achter te laten. Voor mijn gevoel komt dit te vroeg, hij is maar net 2! Maar toch ga ik er netjes vandoor na een dikke kus van mijn zoon. Op dat moment heeft hij ook door dat ik weg ga, en dan zet hij het toch op een huilen. En op dat moment weg lopen bij je kind, dat is echt moeilijk, en ik breek ook een beetje. Gelukkig is mijn schoonmoeder er, en ga ik lekker bij haar een bakkie thee drinken. Maar leuk, nee dat is echt anders!

Gelukkig is het snel kwart voor twaalf, en mag ik hem weer ophalen. Als ik stiekem naar binnenkijk zit hij op schoot bij de juf mee te doen met het laatste liedje. Echter ziet hij ons ook, en wil hij gelijk naar mama toe! Met de grote tranen in de aanslag neem ik hem over van de juf, en is zijn eerste dagje op school een feit! Met de juf nog even de dag doorgesproken, en hij moet nog heel erg wennen, vooral aan de structuur en alle andere kindjes, maar met veel geduld, liefde en plezier is de schoolcarriere van mijn eerstgeborene vandaag een feit geworden!