Zo toe aan vakantie...maar waarheen?

De zomer is net voor bij en ik kan maar aan 1 ding denken: VAKANTIE! O wat ben ik er aan toe. Waar de zomerperiode voor anderen een relaxte periode is, is het dat voor totáál niet geweest. Grappig hoe mensen denken dat ik, omdat ik in het onderwijs werk, vast heel de vakantie vrij ben of anders mijn tijd achter mijn bureau met twee vingers in mijn neus vol probeer te krijgen. Tja, dat geldt voor basisscholen en middelbare scholen en wellicht ook voor het HBO. Maar...als ondersteunend personeel op een universiteit is bij ons de werkbom losgebarsten toen de zomer van start ging. De zomer is voor mij inmiddels heel dubbel geworden. Je kijkt er qua weer het hele jaar naar uit, maar dan besef je dat de drukste periode van het jaar weer gaat starten en zakt de moed je al in de schoenen. Zoals ieder jaar is het veel en veel te druk en ligt er veel te veel werk voor het aantal mensen dat er zit. Ik houd van gezonde druk hoor, ik zou me niet willen vervelen. Maar het is helaas wel steeds té. Het is ieder jaar weer angstvallig elkaar in de gaten houden of er niemand aan onder door gaat. Want we balanceren met zijn allen weer steeds op die drempel. Het gaat nét goed, totdat het een keer niet meer goed gaat met iemand. Maar goed, it is what it is. Dus meer dan ooit heb ik behoefte nu aan.....vakantie. Hmmm het woord alleen al is genoeg om hier ter plekke weg te dromen.....En dan geen overvolle doe-vakantie, zoals ik die anders ook wel leuk vind, nee, een vakantie waarin helemaal niets moet, ik op mijn gat kan zitten en waarin zelfs middagdutjes mogelijk zijn. Niet voor zoonlief (als ik het woord middagdutje nog maar zou uitspreken krijg ik óf rollende duh-doe-niet-zo-dom-mama-ogen óf meteen een tantrum), maar voor mama. De mannen kunnen het hondje uitlaten, ik ga slapen. O man, wat ben ik er aan toe. 

Als het aan mij had gelegen typte ik deze blog al vanuit een vakantiehuis, maar nu Max naar school gaat wil ik niet meteen beginnen met hem tussentijds van school af houden (plus...de drukte op mijn werk is nog volop gaande dus ook daar zit het er even nog niet in). Dan maar wat meer richting die herfstvakantie denken. Maar mán wat duurt dat nog lang. Ach, het uitzoeken van een vakantie voelt dan al een beetje als the next best thing. Maar waarheen? De eerste jaren van Max' leven zijn we vooral veilig naar de bekende vakantieparken geweest. We hebben er een aardig scala aan Landal-en Centerparcshuisjes op zitten. Ergens erg kneuterig, maar ook weer ideaal. Je bent van alle gemakken voorzien. Als de kleine op bed ligt, kun je lekker een filmpje kijken. Er is genoeg te doen op het park zelf, waardoor even zwemmen of even naar een indoorspeelparadijs niet meteen zo'n onderneming hoeft te zijn (je hoeft ook niet langer te blijven om het entreegeld er maar uit te halen).  Je kunt makkelijk op en neer als de kleine nog een middagdutje moet doen (lang geleden al weer :- ) ). En het is nooit superver. Hoe fijn en compleet ook, ik wil wel al langer weer eens op een 'echte' vakantie. Met het vliegtuig richting de zon, een andere taal om je heen, andere cultuur, andere architectuur. En ja, dat hebben we ook voor dit najaar overwogen. Maar het valt nog niet altijd mee! Een plek met 2 (gescheiden) slaapkamers, beetje leuke faciliteiten voor de kleine man (zwembadje, speeltuintje) er bij, honden toegestaan en nog betaalbaar ook. Ach en op zulke vakanties wil ik toch van alles gaan doen, van alles gaan zien en het land in me opnemen. En laat ik nu net zo'n behoefte hebben aan vrij weinig doen. Tegen de tijd dat het zo ver is kan het er op neer komen dat ik toch weer allemaal leuke uitstapjes bedenk (ik ken mezelf). Maar zo niet, dan is het ook goed. 

Dus...na veel wikken en wegen is het toch weer een Landal-park geworden (de huisjes daar zijn immers veel schoner dan bij Centerparcs en je kunt tenminste kiezen voor een niet-rokershuisje, blugh gore ervaring mee gehad ooit). En dan ook nog eens degene die het dichts bij ons in de buurt staat geloof ik: het Vennenbos! Uitgaande van alle positieve en zelfs lovende verhalen over dit park, was de keuze snel gemaakt. En ach, dat gebrek aan reistijd is stiekem ook niet verkeerd. Eenmaal op zo'n park zie je toch niet of je nu in Noord-Brabant of in Drenthe zit. En als je dan toch iets vergeten bent, rijd je even op en neer, wel ja!

Manlief moet nog werken op de dag van vertrek, zoonlief nog naar school. Probleem? Welnee. Moeders pakt die ochtend alles verder in, laadt de auto vol. Zoonlief komt tussen de middag thuis van school (toch maar halve dag dan). Lekker lunchen, kind in de auto, hond in de auto en gaan met die banaan. Wij richten ons vakantiehuisje lekker in. Na het werk komt Husband direct daarheen en kan aanschuiven. Verder die week? Max spelen, wij een biertje. Een boekje lezen. Blogjes schrijven (of course). Misschien wel eindelijk weer eens verder aan mijn boek. Een keer zwemmen. Wandelen met de hond. Dagje weg (of niet, we zien wel). Hmm ja 'we zien wel', lekker vakantiemotto. Het park staat gepland, verder he-le-maal niets gepland. Dus nee, geen exotische vakantie naar een ver oord dit keer. Wie weet aankomend voorjaar. Nu dus even niet shoppen op 5th Avenue maar broodjes halen in de Parkshop. Niet badderen aan Playa del Inglés maar pootjebaden in het tropisch zwemparadijs. Maar wél een vakantie waar ik meer dan ooit te voren naar uit kijk. Een lekker kneuterige, vlakbij-huis vakantie, op een park waar niets hoeft, alles kan. Heerlijk, ik kan niet wachten.