Snap
  • Kind
  • post

Zo oneerlijk!

Na de ouderavond van gisteren voel ik me machteloos en verdrietig. Hoe oneerlijk kan het toch allemaal zijn?

Gisterenavond hadden we een dubbele primeur: de allereerste ouderavond ooit van de jongste en de allereerste ouderavond in groep 3 van de oudste.

Eerst hadden we een afspraak in de klas van ons jongste meisje. Een waar loftrompet werd ten gehore gebracht. Ze is bijzonder goed in tekenen en rekenen, super sociaal en noem maar op. Geen enkel puntje van kritiek. Vervolgens gingen we naar de klas van de oudste. Aangezien haar rapport ons reuze mee viel, gingen we deze keer eens niet met het lood in onze schoenen haar klas binnen, maar dit bleek achteraf helaas toch onterecht.

Zoals jullie in mijn eerdere blogs konden lezen, zou ze worden geobserveerd door een Orthopedagoog en dat is inmiddels ook gebeurt. Het viel haar op dat ons meisje erg vermoeid is en veel gaapt. Verder pikt ze aanwijzingen maar moeilijk op. Het kan bijvoorbeeld dyslexie zijn, maar ook ADD. Aangezien nu echt actie ondernomen moet worden, gaan we morgen ( op advies van school ) eerst naar de huisarts om haar te laten testen op een eventueel ijzertekort. Daarnaast moet ze naar logopedie om een taalafwijking ( bijvoorbeeld dyslexie ) uit te sluiten. Ik weet bijna zeker dat daar geen sprake van is en ook de leerkracht verwacht dat niet direct. Wanneer daar niets uitkomt moet ons meisje getest worden op ADD.

Ik weet; er zijn heus wel ergere dingen in de wereld, maar als moeder doet zoiets toch vreselijke pijn. Je voelt je machteloos, verdrietig en hebt de neiging om je kind keihard te beschermen tegen die boze buitenwereld. Waarom kan ze niet 'gewoon' lekker in haar velletje zitten en een beetje 'gemiddeld' zijn? Ik vind het zo oneerlijk dat de jongste nergens moeite voor hoeft te doen en de oudste juist vaak op haar tenen loopt. Konden we dit maar een beetje eerlijk verdelen, zoals zusjes dat normaal gesproken doen. Voor nu proberen we 'het traject' positief tegemoet te gaan; alles voor het geluk van ons meisje!

10 jaar geleden

Beste Braam, Achhh meis toch, ja je wil idd het allerbeste voor je kleintjes maar wat een late reactie van een juf zeg. Ze hadden toch al veel eerder aan de bel kunnen trekken en kunnen ze ook op school niet een test met haar doen. Voordat je nu weer een antwoord heb dan gaat er veel te veel kostbare tijd verloren. ONBEGRIJPELIJK!!

10 jaar geleden

Dank je wel voor je reactie!! Bij ons vullen ze het rapport juist heel anders in: ze willen het eerste rapport juist zo positief mogelijk invullen, maar als je dan een voldoende ziet staan bij Concentratie, dan begrijp je het als ouders toch helemaal niet meer? Juist dat punt is haar grote struikelblok en daar hebben we dan ook al diverse gesprekken op school over gehad. Je zou bijna zeggen dat school de rapporten moet laten zien aan de schoolinspectie, maar dat lijkt me dan weer sterk. Bedankt voor je tip. Ik ben me nu ook aan het 'inlezen' over Neurofeedback bij kinderen, klinkt erg veelbelovend.

10 jaar geleden

Ook hier even vanuit de ogen van een juf. Ik ben ook helemaal niet van de etiketjes plakken. Maar soms is het wel handig om te weten wat een kind heeft, zodat je het ook op de goede manier kunt helpen. Maar dat is voor mij dan ook de allerbelangrijkst reden om een eventueel etiketje te plakken. Ik snap de juf ook niet dat ze het rapport zo positief heeft ingevuld. Ik ben juist bij het eerste rapport altijd wat terughoudend. Het is vreselijk om te zien dat je kind niet lekker in haar vel zit en daar wil je als ouder iets mee. Je moet eens even googlen op matrixmethode. Misschien is dat wel iets voor jullie meisje. Veel succes

10 jaar geleden

Bedankt voor de uitgebreide reactie! Op zich vind ik het niet raar dat school het zo heeft aangepakt, omdat we al eerder gesprekken hebben gehad met de juf ( op verzoek van school) en daarin werd aangegeven dat ze de hulp in gingen roepen van een Orthopedagoog i.v.m. haar slechte concentratie ( zie mijn blog 'Concentratieprobleem?)Ze besloten van ons 10minutengesprek een 20minutengesprek te maken om dan indien nodig nog het één en ander daarover te bespreken. Het probleem is alleen dat ze tussendoor het rapport heeft gehad en dit een stuk beter was dan verwacht, waardoor het toch nog allemaal hard aan kwam. Ik ben het er helemaal mee eens dat er veel te snel etiketjes worden geplakt. Toch merk ik wel dat de oudste steeds slechter in haar vel zit, onrustig slaapt, erg moe, onzeker en extreem snel boos is ( en dan gaat gillen )Wat ik ook doe het lijkt allemaal niet goed te zijn. Heel moeilijk...Ook is ze vanaf heel jong al best dromerig en heeft ze moeite met het oppikken van aanwijzingen. Ik hoop dat het gauw beter gaat.