Snap
  • Kind
  • #moeder
  • Leukemie
  • #childhoodcancer
  • #goudlintje
  • #oranjelintje

zo'n telefoontje wil je niet

Bijna 4 weken geleden kreeg ik het telefoontje dat mij, zonder dat ik dit wilde, voorin in een rollercoaster zette met belachelijk veel dalingen en loopings.

Mijn smartwatch begint te trillen om mij ervan op de hoogte te stellen dat iemand mij probeert te bellen. ‘’onbekend nummer’’ staat er. Ik weet niet hoe snel ik het telefoontje op mijn werk moet afhandelen voordat ik mijn telefoon kan opnemen. Al bijna 24 uur loop ik met een onbehagelijk gevoel rond in mijn bovenbuik. Ik heb die nacht mijn moeder zelfs om 01:00 uur ’s nachts nog gebeld. Ik kon gewoon de slaap echt niet vatten. In slaap vallen was toch echt heel hard nodig. Ik ben vorige week begonnen bij mijn nieuwe baan en dat vreet op het moment nogal energie. Ik probeer daarom goed voor mijzelf te zorgen door goed te eten en op tijd naar bed te gaan. Toch krijg ik het beeld van hoe mijn dochter gisteravond naar mij toe liep niet uit mijn hoofd.

De vader van mijn kinderen en ik zijn niet meer bij elkaar. Wij hebben een goede omgangsregeling en zoals we dat de laatste jaren doen zijn ook de vakanties netjes verdeeld. Ik had het geluk om de eerste drie weken van de vakantie heerlijk met mijn meiden 10 dagen weg te gaan. We hebben heerlijk van de vakantie genoten, ondanks dat Emily een paar dagen last had van een dikke wang en wat vermoeidheid. De bof, dacht ik.

Toen het de beurt was aan hun vader, miste ik ze allebei ineens heel intens. Ik moest de meiden gewoon even zien.

Ik beëindig het huidige telefoontje en gris direct mijn smartphone tevoorschijn.

‘’Met Sandra…’’ de Adrenaline giert door mijn lijf. Alles in mijn lijf gilt dat het niet goed is. Ik had het er nog met wat collega’s over. Mijn moppie zag zo vreselijk wit toen ik haar gisteren zag. Ik zie haar nog op mij af komen lopen. Zeer vermoeid, maar ook zo vreselijk blij om mij te zien.’’ Oh nee, Ze heeft leukemie’’, was het eerste wat ik dacht.

‘’Met *** , Waarnemend huisarts, spreek ik met de moeder van Emily?’’

‘’ja…’’ zeg ik met een aarzeling. Zeg op….zeg op. Ik wil dat ze het zegt…en ook weer niet. Ik ben bang. Bang voor wat ze zeggen gaat. Maar ze gaat het zeggen, ik weet het zeker.

‘’Uw partner was hier vanmorgen met Emily…en ik bel u even omdat ik de bloeduitslagen binnen heb. Ik heb een uitslag voor u en die is helaas niet zo goed’’. Ik sla mijn hand voor mijn mond en ik probeer mijzelf te focussen op de mevrouw die mij nu waarschijnlijk iets heel ergs gaat zeggen. Mijn hart bonst zowat mijn borstkas uit en mijn gedachten schieten alle kanten op. En dan ineens komen de volgende woorden keihard en duidelijk binnen ‘’uit de bloeduitslagen is gebleken dat Emily acute Leukemie heeft’’. Nee!!! Het is niet waar, het is niet waar. Zeg mij dat het niet zo is. ‘’Het spijt me’’ zegt ze. Ik wist het, ik wist het. Ik sta op en klap door mijn benen. De telefoon in de huisartsenpraktijk waar ik werk blijft gaan, maar ik hoor hem niet. Ik hoor en zie niks meer. Ik zit op mijn knieën op de grond met de telefoon aan mijn oor en ik zeg de dingen ,die ik zeg, niet eens meer bewust. Mijn hele lichaam begint te trillen en op dat moment komt een van mijn nieuwe collega’s mijn werkruimte binnen. ‘’Mijn kind heeft kanker…’’ is het enige wat ik zeggen kan. ‘’Mijn lieve kindje heeft kanker…Wat moet ik nou doen?’’. De waarnemend huisarts die ik aan de telefoon heb die zegt dingen. Iets over een prinses Maxima Centrum waar kinderen met kanker behandeld worden en dat ze mijn dochter daar graag vanavond nog willen opnemen. Het is niet waar. Het is gewoon niet waar. Hoe kan dit? Ik heb dat meisje altijd haar fruit en groente gegeven, ik heb haar voorzien van liefde en ik heb haar meestal op tijd op school gekregen. Ik zing voor haar voordat ze naar bed gaat en ik breng haar naar theaterles. Ze won vorig jaar nog de sportdag op school. Er zit geen kanker in mijn familie. ‘’Hoe…..’’. ik krijg een black-out. Mijn collega zegt mij in en uit te ademen en ik probeer met haar mee te doen. Bij elke uitademing hoor en voel ik mijn ademhaling haperen. Ik herhaal wat de arts zegt ‘’ik moet naar het prinsesmaxima centrum op de 3e verdieping en mij daar melden aan de balie’’. Check.

2 jaar geleden

Hoi! Sorry voor mijn late reactie. Je kan mij vinden op Instagram bij teamemy7 of Sandra.van.l Groetjes, Sandra

Hoi, Ik heb een vraag aan jou. Kan ik je ergens op bereiken? Fb insta, prive? Groetjes Mirjam

4 jaar geleden

heel veel sterkte!

Vreselijk, echt zo vreselijk. En waarom over de telefoon ook..