Snap
  • Kind
  • Gezond

Zo moeder zo zoon, gevallen!

Kwart voor 2 ging de telefoon. Het was de kinderopvang. Indi is gevallen,

Mijn hart gaat te keer. Indi is gevallen en niet zo hard, maar toch had hij bloed. Boink Boink... wat is er aan de hand. Z'n tand is uit z'n mond, met wortel. Boink Boink... m'n hart... o wacht eens even. Had ik dit zelf ook niet 33 jaar geleden? Ik wordt alweer rustiger. Hoewel ik 2 jaar was, herinner ik me het nog donders goed. Ik was op een hobbelpaardje op het pad bij de buurvrouw toen ik voorover klapte. Een hoop bloed zei mijn zus. 5 jaar lang heb ik zonder voortand gelopen. En leuk zeg om de patatjes er doorheen te duwen. En nu, nu is Indi aan de beurt. Ik schakel en bel gelijk de tandarts, maar die neemt niet op. Ondertussen rijdt ik naar de kinderopvang. Ik probeer nog een paar keer te bellen als ik daar ben. Geen gehoor.

Indi zit rustig op de bank. Hij is geschrokken maar rustig. Mijn kleine topper! Ondertussen heeft hij al lekker een ijsje mogen eten, dat is dan weer een leuke extra voor hem. We rijden naar huis en zijn net binnen als de tandarts belt. We mogen gelijk langs komen. Mijn grote held laat rustig in zijn mond kijken. Niks aan doen zegt de tandarts, gewoon schoonhouden. En als er iets geks is bellen.

Ook Indi mag verder zonder tand de komende jaren. Lijkt hij nog meer op me. Die tand komt heus wel weer, niks aan de hand. En vanavond eten we dan maar pannenkoeken als troost, dat heeft hij wel verdient!

Kleine jongens worden groot. En alhoewel ik z'n papa vreselijk mis, zijn we hier ook weer samen doorheen gekomen.