Ziek zijn is niet leuk

De eerste keer dat Kleuter ziek was, kan ik me nog goed herinneren. Hij was vier maanden. Lag op zijn speelkleed te spelen en lachen. En opeens kwam daar een enorme golf spuug naar buiten. Heel hard. Ik ben geen paniekerig persoon. Maar ik moet bekennen dat ik op dat moment toch wel even schrok. Nooit geweten dat een baby met zoveel kracht z'n voeding eruit kon spugen. Zoonlief werd liefdevol verschoond en omdat ik het toch niet vertrouwde, belde ik de huisartsenpost. Gewoon omdat ik mijn verhaal kwijt wilde. Want hallooo... mijn kind had net overgegeven. Voor de aller-eerste-keer. De assistente stelde me gerust. Die had vast vaker paniekerige moeders aan de lijn gehad. Ze vroeg me of ik misschien langs wilde komen. Ja, dat wilde ik wel. Want stel je voor, wie weet zou hij écht iets mankeren. En hij is nog maar zo klein. Of erger nog, moet hij naar het ziekenhuis. Eenmaal bij de huisartsenpost werd ons manneke onderzocht. Terwijl de dokter naar zijn buikje luisterde, lag ons ventje heerlijk te lachen en brabbelen. De grapjas. Eerst spugen en dan lachen. En geef hem eens ongelijk, als het in je maag dwarszit is overgeven soms wel fijn. Een buikgriepje constateerde de dokter. Niets om ons zorgen over te maken. Pffff... met een gerust gevoel gingen we weer naar huis. Als ik terugdenk aan dit 'avontuur' dan moet ik toch wel lachen. Wat waren we blue. Dat we daarvoor naar de huisartsenpost zijn geweest. Inmiddels hebben we er al vaker gezeten, maar nooit meer vanwege spugen. Wel vanwege een gebroken neus, hete thee over een arm en grote bloedende snee bij de wenkbrauw. Ach ja, alle eerste keren zijn spannend. Zeker wanneer het om je eigen bloedjes gaat.

Inmiddels is het ziek zijn niet zo spannend meer. Ik ben een meer ervaren moeder en heb al heel wat keren thuis op de bank gezeten met een ziek kind. Ik volg mijn moedergevoel. Dat gevoel heeft mij nog nooit in de steek gelaten. Afgelopen week was het weer zover: een ziek kind thuis. Middenin de nacht een hysterisch huilende dochter: ze had overgeven. En de dagen die daarna volgden, werden gevuld met spugen. Met haar 2 jaar snapt ze er niet veel van. En dat vind ik sneu. Ik zou het zo graag van haar over willen nemen.

Ondanks dat het ziek zijn niet leuk is, heeft het toch wel wat voordelen:
1. Loop ik normaal gesproken achter de was aan, nu ben ik helemaal bij. Want al die onder gespuugde pyjama's, dekens, kleren en beddengoed moeten gewassen worden. Al mijn wasmanden zijn leeg. Toch wel fijn.
2. Gelukkig ben ik gezegend met twee knuffelkontjes. Dus knuffelen doen we vaak. Maar als ze ziek zijn, dan willen ze extra vaak en lang bij mama liggen/zitten/hangen om te knuffelen. Of gewoon samen onder de dekens liggen, omdat het bij mama zo warm en veilig is. Dat vind ik stiekem toch wel heel erg fijn.
3. Heel de dag tv kijken. Omdat je kind ziek is. Lekker knus onder een kleedje. Klein minpuntje: een hele dag Bumba, Zandkasteel en Mickey Mouse Clubhuis is niet bepaald bevorderend voor mijn eigen nachtrust. Als ik mijn ogen sluit, zie ik nog steeds die kleine clown op mijn netvlies en dreunt het liedje van 'Het zaaaaandkasteel, het zandkasteel aan zee' nog lang na. Maar ach, alles voor mijn zieke kindje.
4. Valt eigenlijk samen met puntje 3. Want terwijl kindlief naar de tv kijkt, pak ik mijn hobby erbij: ik haak graag. Gevolg: extra veel haaktijd. Zo zijn mijn bestellingen sneller afgerond.
5. Geoorloofd een dagje vrij nemen. Want een ziek kind wil je toch het allerliefste zelf verzorgen. Ik wel in ieder geval. Nu heb ik de mazzel dat ik een eigen bedrijfje heb en daarnaast slechts een paar uur per week buitenshuis werk. Dus kan dat ook wat makkelijker. Maar ook toen ik nog vast in dienst werkte, had ik een heel begripvolle baas en snapte zij goed dat ik dan graag thuis wilde zijn. Wel onder voorbehoud dat ik mijn gemiste uren in zou halen.

Mijn kleine Diva is gelukkig weer opgeknapt. Morgen kan ze gewoon naar oma toe en kan ik aan het werk. Omdat ziek zijn nooit alleen komt, hou ik er toch wel een klein beetje rekening mee dat Kleuter ook ziek zou kunnen worden. Of erger nog: een zieke man in huis..... *grijns*

Hoe vond jij het toen je kindje voor de eerste keer ziek was?