Ziek kind? Vet relaxed!

Oké ik geef toe, ik zit ook met kopzorgen op de fiets als peuter net alles onder heeft gekotst als ik de deur uit vlieg. Een ziek kind is vooral heel zielig, maar als je zelf niet wordt geveld door het virus kan het nog best weleens wat voordeel opleveren. 

Normaal bestaat mijn vrije dag uit uitgestelde klussen, huishouden, boodschappen en andere afspraken. Laat me een random dag nemen van deze afgelopen week. 's Ochtends gingen Elfa en ik al vroeg de trein in om op kraamvisite te gaan, mijn man stapte halverwege het traject ook in om zo samen aan te komen. Toen we voor de deur stonden werden we gevraagd of we nog even de speeltuin konden bezoeken, de verloskundige was nog even langs om de bevalling te bepreken. Angstig keek ik op de klok want ik had 's middags nog een afspraak. Gelukkig was de verloskundige snel gevlogen en konden wij de baby bewonderen. 

Een weekje oud was deze nieuwe aardbewoner, zo klein, zo lief, laat me hem even vasthouden...please?! Maar een week oud...no way dat papa en mama deze goudklomp uit handen geven en gelijk hebben ze. Voorzichtig wordt hij weer in de wieg gelegd en terwijl Elfa haar laatste muisjes opsnoept met complimenten voor de chef stiefelt ze naar de baby. Nieuwsgierig gaat ze naast de wieg staan en zegt: "Ik ben Elfa!". *smelt* de plasjes vrouwen werden weer opgeveegd en zo haasten wij ons weer richting station. 

Onderweg viel onze zichzelf voorstellende peuter in een diepe slaap die ze al heel lang niet meer had laten zien de afgelopen maanden overdag, maar blijkbaar had ze het nodig. Ik sjeesde door naar mijn afspraak en mijn man legde Elfa te slapen. Nadat ik thuis was wilde ik toch wel heel graag die bril gaan uitzoeken. Die date stond namelijk al twee weken in de ijskast omdat we maar geen moment samen vrij hadden, behalve dan als de opticien gesloten was. Enfin, op naar de brillenwinkel waar we alle monturen op mijn gezicht lieten zetten. Twijfel, twijfel, nee het werd toch die ene en dan konden we onderweg naar huis nog even langs de Appie en de Kruidvat en dan is de dag alweer voorbij. Een moment om te relaxen heb ik dus niet echt gehad. Maar that's life, en ik heb genoten van mijn peuter en de nieuwbakken wereldburger dus no complaints there. Maar gewoon een dagje niks, dat doe je niet zo snel, behalve dus als je kind ziek is. 

Je bent namelijk gedwongen aan huis gekluisterd. En vandaag deed ik gewoon mee met het lamlendig voor de tv hangen want het was eindelijk eens een keer mogelijk om geoorloofd niets te doen! Tot een uur of een liep ik in pyjama, sneed ik fruit, zette ik koffie en keek televisie. 

Toen Elfa in slaap viel ben ik er nog even naast gaan liggen, heerlijk zo'n uitgestelde uitslaap ochtend. Toen ze in haar tweede slaap sessie verdween vond ik het toch wel tijd om te douchen. Een snelle ronde door de keuken en ongegeneerd instagram accounts bezoeken van allerhande celebraties en ik was weer opgeladen voor een hele week. Misschien wel voor een aantal weken, zo'n dag heb ik namelijk veel te weinig. En ik geef toe, het is mijn eigen schuld. Ik plan teveel op mijn vrije dagen, maar ik wil ook zoveel. Bang om dingen te missen en mijn tijd te verdoen. Maar het beste van een ziek kind is, je verdoet geen tijd, je bent namelijk aan het zorgen voor je allerliefste arme vogeltje. Geen schuldgevoel voor suf op bed liggen, want er ligt een zielig kind tegen me aan en het is wetenschappelijk bewezen dat knuffelen helend werkt. Stiekem heb ik, ondanks de zorgen, genoten van mijn relaxte dagje, oeps!