Willen we de strenge papa terug?

Gisteren las ik een blog van een pedagoog, die zich afvroeg waar de rol van papa is gebleven. De papa's van nu nemen steeds meer de mama-rol over en de strenge, rechtvaardige papa lijkt een beetje te verdwijnen. Volgens haar zou deze invulling van papa, er wel voor zorgen dat kinderen strenger opgevoed worden en minder losgeslagen door het leven gaan. 

Het eerste wat ik dacht na het lezen van dit stuk, was 'Wat een ouderwetse gedachte'! Tijdens mijn jeugd was deze rol voor de vader veel normaler en ik ben er niet slechter vanaf gekomen. Maar ik vind het wel een prettig idee dat m'n vriend ook gewoon een papa-dag heeft, zeer betrokken is in het leven van onze kinderen en veel met ze bezig is. En daarbuiten hebben we wel een lichte rolverdeling, waarin ik vaker de verzorgende rol oppak en hij meer de lollige en strengere rol. Maar dit nemen we ook wel eens over van elkaar en dat kan ook prima. 

Waar ik het echter wel mee eens was, is de meer betuttelende manier van opvoeding die steeds meer een trend word tegenwoordig. Het principe van positief gedrag belonen en negatief gedrag negeren. Vaak laten weten hoe goed je kind het doet, zodat z'n zelfvertrouwen groeit. Want lijkt het soms niet alsof kinderen teveel zelfvertrouwen krijgen? Teveel het idee hebben dat de mensen om hun heen zich maar aan hen moeten aanpassen, omdat zij zo geweldig zijn? 

Ik stel hem nu heel hard en overdreven, maar het gedrag van kinderen van tegenwoordig is in steeds meer gevallen wel discutabel. Het lijkt niet gek gedacht dat dit onder andere te maken heeft met de betuttelende opvoeding van tegenwoordig. 

Wij kiezen er dan ook voor om een passende balans aan te brengen en de opvoeding af te stemmen op de behoefte van het kind. Dit klinkt ook alweer betuttelend, maar wij prijzen onze kinderen bijvoorbeeld wel als ze iets echt heel goed doen. Niet tot in het oneindige, maar wel totdat het gedrag eigen is geworden. Daarentegen krijgen ze ook gewoon straf als ze écht stout zijn geweest. Zeker onze zoon van bijna 3, die lekker pubert heeft in deze fase meer behoefte aan grenzen en duidelijkheid. Zijn puberende gedrag kan ik niet weg-negeren en hij dient ook gewoon te weten dat bepaalde dingen écht niet mogen. 

Dit is onze invulling van de strenge papa, waar de vader meer de kostwinnaars rol (en dus weinig thuis) had en het gezag in huis had. Daar hoeven we niet naartoe terug. Maar een stukje strenger voor onze kinderen, zal zeker positieve effecten kunnen hebben op onze kinderen. Laten we dus vooral terug te halen uit de goeie ouwe tijd, wat nu ook nog werkt.