Wennen... voor mama!

De afgelopen tijd was het al best duidelijk: zoonlief is er aan toe om naar de basisschool te gaan. Zo moeilijk als de eerste weken verliepen bij de peuterspeelzaal... o, wat voelde het naar om hem destijds huilend achter te laten... zo makkelijk was voor hem de eerste keer naar school. Een instroomgroepje van pak 'm beet 12 kindjes, een prettig begin. Al lange tijd hadden we het er over. Vooral wat hij kon verwachten. Mij was vroeger wijsgemaakt dat het in groep 1 al echt begon, daar komt het hoor, dan ga je van alles leren. Viel dat even tegen. Dus bracht ik het nu als een verlengstuk van de peuterspeelzaal. Nog steeds lekker veel spelen, maar ook opdrachtjes doen, dus goed luisteren naar de juf he. Hij zag er echt naar uit. Mijn dochtertje uit bed trommelen op de ochtend dat het zou gaan gebeuren was nog het lastigste, langslaper als ze is. Voor het gemak een bordje pap in plaats van een boterham, zoveel tijd hadden we tenslotte niet. Hup, beker en trommeltje met naam in de rugzak en op de fiets naar school. Net voor de bel stonden we op het plein. De juiste kapstok was snel gevonden en het lokaal was naast die van zijn peuterspeelzaal. Hoe vertrouwd! De juf had niet veel aandacht voor mijn zoontje, maar dat boeide hem toch niet. Ik stond nog met zijn gymschoentjes in mijn handen terwijl hij al in een hoek gedoken was met bouwmaterialen, rails en treinen, met twee andere jongetjes. Toen ik afscheid wilde nemen was het zo klaar als een klontje: hij vond het prima om te blijven. Met zo'n blik van 'mam, ga nou maar' nog op mijn netvlies liep ik terug naar de fiets met mijn dochtertje. Zij was het die die ochtend om het kwartier vroeg of we hem alweer gingen halen. En zelf vond ik het stiekem ook best wel stilletjes. Om twaalf uur stonden we natuurlijk vlakbij de deur van de school te wachten. Halverwege had hij de neiging om toch maar weer naar de peuterspeelzaal over te lopen, aldus de juf. Maar hij was erg enthousiast geweest en liep over van energie. Nou, dat geeft wel vertrouwen voor de komende tijd. Nu nog leren loslaten...  Kunnen ze niet een tijdje filmcamera's ophangen in groep 1, speciaal voor nieuwsgierige mama's? ;-)