Welkom, mijn eerste blog

Wie ben ik?

Ik ben Christien Korteweg, 31 jaar en woon met mijn man en 2 kinderen in Dronten.

Geboren en getogen in Kampen en 5 jaar geleden zijn mijn man en ik hier komen wonen. We werkten allebei in Dronten dus wel zo handig. Ik werk momenteel als stage coördinator bij een zorginstelling, nadat ik helaas niet meer terug kon keren in de zorg. Hier ben ik echt net, lees een week, mee begonnen, dus allemaal nog heel nieuw en spannend.

Waarom een blog op mamaplaats?

Ik heb de een en andere psychische aandoeningen gehad in het verleden, maar tijdens de zwangerschap van de eerste kreeg ik een prenatale depressie. Helaas gebeurde dit bij de 2e zwangerschap weer, nog heftiger dan de eerste keer, en dit keer ging de prenatale depressie over in een postnatale depressie. Een prenatale depressie betekend dat je tijdens je zwangerschap depressief bent. Postnatale depressie is een depressie vlak na de bevalling. Ik vind dat hier nog erg weinig over bekend is en over gepraat wordt. Postnatale depressie hoor je wel wat vaker langskomen, maar vooral de prenatale depressie is voor mijn gevoel nog heel weinig besproken. Ook rust er nog steeds een soort taboe op.

Ik houd gewoon erg van schrijven. Vroeger, in mijn pubertijd, schreef ik ontzettend veel gedichten. Ik was eigenlijk altijd wel bezig om mijn gevoel, via schrijven te uiten. Voor mij is het vaak een uitlaatklep en ook een manier om dingen te kunnen verwerken. Daarnaast denk ik dat het goed is om mijn verhaal te delen en ik hoop dat het voor herkenning kan zorgen. Niet dat ik hoop dat jij dit ook hebt, maar als het dan helaas al zo is, hoe fijn is het dan om te weten dat je niet de enige bent. Je bent niet alleen! Misschien kunnen we zo ook een stukje taboe doorbreken.

Buiten dit verhaal om, heb ik tussen mijn dochter en mijn zoon een aantal miskramen met de nodige complicaties gehad. Hier zal ik vast ook wat over delen, want ook een miskraam lijkt soms nog taboe. Niet over praten en vooral snel weer opstaan en doorgaan.

Waarom nu?

Vandaag, een jaar geleden was het dieptepunt van mijn postnatale depressie. Ik werd opgenomen op de psychiatrische afdeling in het ziekenhuis omdat het gewoon niet meer ging. Nu een jaar vaker, zeker nog niet genezen, maar al zoveel verder vond ik het een mooi moment om mijn eerste blog online te zetten. Dus bij deze, trap ik af met deze blog.

Ik hoop dat ik met mijn verhaal kan zorgen voor herkenning, erkenning en hopelijk een beetje het taboe te doorbreken. En voor mezelf voor een stukje verwerking.

Liefs van mij